Πρόσφατα, οι περισσότερες χώρες έχουν βιώσει την επιβάρυνση του υπερβολικού χρέους και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων εξαιτίας παραγόντων όπως είναι οι υπερβολικές δημόσιες δαπάνες και τα ανεπαρκή έσοδα. Δεδομένου ότι αυτά τα προβλήματα οδήγησαν σε μη βιώσιμες δημοσιονομικές καταστάσεις και μακροοικονομική αστάθεια, οι χώρες έχουν επικεντρωθεί στην εξεύρεση μιας μόνιμης λύσης για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Η παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελείται από τέσσερα δοκίμια: Αρχικά γίνεται αναφορά μιας συνολικής προσέγγισης όσον αφορά την επιτυχία των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής εντοπίζοντας τέσσερις παράγοντες: το χρονικό διάστημα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, τον βαθμό ανοίγματος της οικονομίας, το θεσμικό πλαίσιο, καθώς και την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας τα τελευταία 5-6 χρόνια πριν την έναρξη της κρίσης. Επιπλέον, εξετάζεται θεωρητικά και εμπειρικά η αποτελεσματικότητα της δικαιοσύνης των θεσμών και των κομματικών-πελατειακών διασυνδέσεων στα προγράμματα δημοσιονομικών προσαρμογών. Η ανάλυση βασίζεται σε δεδομένα πάνελ ενώ το εκτιμώμενο μοντέλο βασίζεται σε μια συνάρτηση αντίδρασης που προτάθηκε από τον (Bohn, 1998). Τα κύρια συμπεράσματά μας δείχνουν ότι η επίδραση της δημοσιονομικής λιτότητας στο ΑΕΠ είναι θετική και εξαρτάται από τον βαθμό ανοίγματος της οικονομίας, το θεσμικό πλαίσιο της χώρας και την κατάσταση των δημόσιων οικονομικών της χώρας τα τελευταία 5-6 χρόνια πριν από την έναρξη της κρίσης. Επιπλέον τα ''δίκαια'' προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και οι θεσμοί (πολιτικοί και δημοσιονομικοί) επηρεάζουν θετικά τις δημοσιονομικές επιδόσεις. Ωστόσο, οι επιδράσεις των πελατειακών διασυνδέσεων αποτελούν τροχοπέδη στην μείωση των δημοσιονομικών ανισορροπιών, του χρέους και συνεπώς στην επιτυχία των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής. Η ανάλυσή μας έχει δείξει μια σαφή διακύμανση στις στρατηγικές συνεργασίας των πολιτικών κομμάτων στην Ελλάδα και την Πορτογαλία όσον αφορά την δημοσιονομική εξυγίανση κατά την διάρκεια της κρίσης χρέους. Ενώ τα πορτογαλικά κόμματα συμφώνησαν για μια σειρά μέρων δημοσιονομικών περιορισμών στην Ελλάδα συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τέλος αποδεικνύεται ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα όχι μόνο της διεθνούς οικονομικής κρίσης, αλλά κυρίως των πολιτικών που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις και του πελατειακού περιβάλλοντος των προηγούμενων ετών.