Στην παρούσα διδακτορική διατριβή μελετήθηκαν τρεις διαφορετικές τεχνικές φασματοσκοπίας οι οποίες εφαρμόστηκαν σε υγρά, στερεά και βιολογικά δείγματα. Πιο συγκεκριμένα η διαταραγμένη γωνιακή συσχέτιση της τεχνικής γ-ακτίνων (PAC), ο πυρηνικός μαγνητικός συντονισμός και η τεχνική του β-NMR. Οι τεχνικές PAC και β-NMR είναι δύο πολύ ευαίσθητες φασματοσκοπικές τεχνικές, εν μέρει λόγω της χρήσης ραδιενεργών ισοτόπων. Ωστόσο, δεν χρησιμοποιούνται πολύ συχνά μεταξύ των βιοεπιστημόνων λόγω της χρήσης ραδιενεργών ισοτόπων βραχύβιας διάρκειαςπου απαιτούν on-line παραγωγή και την πολυπλοκότητα των πειραματικών ρυθμίσεων που απαιτούνται. Το συμβατικό NMR από την άλλη πλευρά είναι μια από τις πιο διαδεδομένες και ευέλικτες τεχνικές για τη μελέτη της δομής και της δυναμικής των βιοχημικών συστημάτων, αλλά στερείται ευαισθησίας. Οι τρεις τεχνικές ανήκουν στην οικογένεια των αλληλεπιδράσεων της υπέρλεπτης υφής . Επιτρέπουν τη μέτρηση των αλληλεπιδράσεων των εξωπυρηνικών ηλεκτρικών και μαγνητικών πεδίων με τις πυρηνικές ροπές του συνόλου υπό μελέτη πυρήνων. Έτσι, μπορούν να δώσουν πληροφορίες για την τοπική δομή καιδυναμική για διαφορετικές χρονικές κλίμακες των διερευνηθέντων συστημάτων.