Σκοπός. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμήσει το μετεγχειρητικό άγχoς και πόνο σε παιδιά που χειρουργήθηκαν για φίμωση και να συσχετίσει την παρουσία τους με διάφορους εκλυτικούς παράγοντες.Ασθενείς και Μέθοδος. Στην εργασία αυτή συμπεριελήφθησαν αγόρια, που προσήλθαν να χειρουργηθούν για φίμωση. Η αντιμετώπιση της φίμωσης έγινε με μια από τις παρακάτω τεχνικές: κλασσική περιτομή, πλαστική ακροποσθίας χωρίς συρραφή και πλαστική ακροποσθίας με συρραφή. Η αναλγησία κατά την επέμβαση έγινε με χορήγηση υπόθετου παρακεταμόλης ή/και περιοχική αναλγησία. Η εκτίμηση του μετεγχειρητικού πόνου έγινε με τη χρήση της συμπεριφορικής μέτρησης του πόνου FLACC, και την κλίμακα FACES σε συνδυασμό με οπτική αναλογική κλίμακα δέκα σημείων (VAS). Η παρουσία του μετεγχειρητικού άγχους εκτιμήθηκε από την παρουσία διαταραχών συμπεριφοράς του παιδιού στο σπίτι. Στην τελική αξιολόγηση του μετεγχειρητικού πόνου και άγχους λαμβάνονταν υπόψη οι εξής παράγοντες: η ηλικία του παιδιού, το κοινωνικό και μορφωτικό επίπεδο των γονέων, η προεγχειρητική ενημέρωση του παιδιού, η παρουσία άλλων αδερφών στην οικογένεια, η προηγούμενη εμπειρία του παιδιού από χειρουργική επέμβαση, η χειρουργική τεχνική, η παρουσία άμεσων μετεγχειρητικών επιπλοκών και η εθνικότητα. Για το σκοπό αυτό, χορηγήθηκε ειδικό ερωτηματολόγιο στους γονείς μετά τη χειρουργική επέμβαση.Η επεξεργασία των δεδομένων έγινε με τη βοήθεια του στατιστικού πακέτου SPSS 16.0 και την εφαρμογή της στατιστικής δοκιμασίας χ2-test, t-test και Anova. Για την αξιολόγηση του μετεγχειρητικού άγχους και τους παράγοντες που επιδρούν στην παρουσία του, χρησιμοποιήθηκε μονοπαραγοντική (Univariate Logistic Regression Analysis) και στη συνέχεια πολυπαραγοντική (Multivariate Logistic Regression Analysis) ανάλυση έχοντας ως βάση το μοντέλο των παραμέτρων ερωτηματολογίου που συμπληρώθηκε από τους γονείς των παιδιών. Με τη χρήση του ίδιου στατιστικού μοντέλου, εκτιμήθηκαν επίσης οι παράγοντες που επηρεάζουν την εμφάνιση πόνου μετεγχειρητικά. Το επίπεδο της στατιστικής σημαντικότητας τέθηκε στο p<0,05. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσαν 301 αγόρια ηλικίας δύο έως δεκατεσσάρων χρόνων. Όσον αφορά τα κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών, συγγενή φίμωση είχαν 285/301 (94.7%) και επίκτητη 16 (5.3%). Η αντιμετώπιση της φίμωσης έγινε με κλασσική περιτομή σε 109 (36.2%) αγόρια, πλαστική ακροποσθίας χωρίς συρραφή σε 93 (30.9%) και πλαστική ακροποσθίας με συρραφή σε 99 (32.9%) αγόρια αντίστοιχα.Η πολυπαραγοντική ανάλυση όσον αφορά την παρουσία πόνου μετεγχειρητικά, έδειξε ότι το αίσθημα του πόνου συσχετίζεται στατιστικά σημαντικά με τα παιδιά που υποβλήθησαν σε κλασσική περιτομή ή πλαστική ακροποσθίας με συρραφή σε σύγκριση με αυτά που εφαρμόσθηκε πλαστική ακροποσθίας χωρίς συρραφή, και στα παιδιά με επιπλοκές (p<0.001). Όσον αφορά το μετεγχειρητικό άγχος, η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι περισσότερες πιθανότητες εμφάνισης άγχους μετεγχειρητικά έχουν τα παιδιά που δεν έχουν αδέλφια, τα παιδιά άλλης εθνικότητας (εκτός της ελληνικής), καθώς και τα παιδιά με προηγούμενο ιστορικό ιατρικων χειρισμών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Η μελέτη αυτή έδειξε ότι τα παιδιά που εμφανίζουν μετεγχειρητικό άγχος είναι παιδιά που δεν έχουν αδέλφια, τα παιδιά των ευαίσθητων κοινωνικά ομάδων όπως αυτά των μεταναστών και τα παιδιά που έχουν δυσάρεστες εμπειρίες από προηγούμενες επεμβάσεις. Όσον αφορά το μετεγχειρητικό αίσθημα πόνου, φαίνεται ότι σημαντικό ρόλο έχουν η εφαρμοζόμενη τεχνική και η παρουσία μετεγχειρητικών επιπλοκών.