Η θεραπευτική αντιμετώπιση της υποκλινικής, αιμοδυναμικά σημαντικής καρωτιδικής αθηρωματικής νόσου (στένωση >50%) βρίσκεται υπό συνεχή αναθεώρηση ,ενώ τα πρωτόκολλα θεραπείας διαφέρουν σημαντικά από χώρα σε χώρα. Ο κυριότερος κλινικός παράγοντας για την επιλογή των ασθενών που θα υποβληθούν σε ενδαρτηρεκτομή αποτελεί παραδοσιακά το ποσοστό στένωσης >70% .Το ερευνητικό ενδιαφέρον έχει τελευταία στραφεί στην αναζήτηση βιοχημικών και απεικονιστικών παραμέτρων που θα υποβοηθήσουν την αναγνώριση των ¨ευάλωτων¨ ασθενών.Σκοπός μας είναι η αναζήτηση βιοχημικών και προηγμένων υπερηχοτομογραφικών δεικτών που θα λειτουργήσουν ως συμπληρωματικά διαγνωστικά εργαλεία για την έγκυρη αναγνώριση των ασθενών υψηλού ρίσκου, στοχεύοντας στο βέλτιστο θεραπευτικό αποτέλεσμα.Για το σκοπό αυτό , μελετήσαμε 20 άνδρες ασθενείς με αιμοδυναμικά σημαντική, ασυμπτωματική καρωτιδική νόσο. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε υπερηχοτομογράφημα καρωτίδων, αιμοληψία και σύντομο κλινικό έλεγχο. Οι υπερηχοτομογραφικές εικόνες υποβλήθηκαν σε υπολογιστικά υποβοηθούμενη επεξεργασία με τη χρήση προηγμένων μεθόδων πολλαπλής διακριτικής και κατευθυντικής ανάλυσης (Curvelets), καθώς και σε πρώτης τάξεως στατιστική επεξεργασία (Firtst Order Statistics).Μεταξύ των βιοχημικών δεικτών που αναλύθηκαν έγιναν και αναλύσεις του αθηρωματικού προφίλ των ασθενών. Οι στατιστικές αναλύσεις έγιναν μεταξύ των ασθενών με μέτρια (50-70%) και σοβαρή στένωση (70-100%). Οι συγκρίσεις πραγματοποιήθηκαν με το μη παραμετρικό έλεγχο Student’s t-test και το μη παραμετρικό έλεγχο Mann Whitney’s U test.Από τα ανθρωπομετρικά και βιοχημικά χαρακτηριστικά που μελετήθηκαν ,το ύψος και η κρεατινίνη βρέθηκαν να διαφέρουν σημαντικά μεταξύ των δυο ομάδων.Η μελέτη έδειξε σημαντική διαφορά σε χαρακτηριστικά υφής μεταξύ ασθενών με μέτρια (<70%) και σοβαρή (>70%) στένωση, τόσο στην περιοχή του αυχένα της πλάκας όσο και στο γειτονικό ενδοθήλιο, ενώ ελάχιστες ήταν οι διαφορές μεταξύ των αθηρωματικών πλακών.Ο ρόλος της κρεατινίνης στην πρόοδο της αθηρωματικής νόσου είναι γνωστός. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έρχονται σε συμφωνία με αποτελέσματα προηγούμενων μελετών, καθώς οι ασθενείς με σοβαρή στένωση βρέθηκαν να έχουν υψηλότερα επίπεδα κρεατινής ορού σε σχέση με τους ασθενείς με μέτρια στένωση.Ο αυχένας της καρωτιδικής πλάκας αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα αυτής λόγω των αιμοδυναμικών φορτίων που δέχεται, καθώς και των ιδιαίτερων δομικών χαρακτηριστικών της. Στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιήσαμε προηγμένες μεθόδους ανάλυσης της υφής που ανέδειξαν δομικές διαφορές ανάμεσα στους αυχένες αθηρωματικών πλακών που προκαλούν μέτρια και σοβαρή στένωση. Μελλοντική ιστολογική επιβεβαίωση των ανωτέρω ευρημάτων και συσχέτιση με το βιοχημικό αθηρωματικό προφίλ μπορεί να οδηγήσει στην καθιέρωση τους ως αναντικατάστατα εργαλεία εκτίμησης του καρδιαγγειακού κινδύνου, σε ένα πλαίσιο εξατομικευμένης, μη παρεμβατικής και οικονομικής διάγνωσης.