Η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι μία δια βίου αναπτυξιακή διαταραχή που επηρεάζει τη ζωή του ίδιου του ατόμου, αλλά και της οικογένειας του. Για τον λόγο αυτό, είναι σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση, ώστε να σχεδιάζονται κατάλληλα προγράμματα πρώιμης παρέμβασης τα οποία μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά στη βελτίωση της λειτουργικότητας των παιδιών με ΔΑΦ και της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης των γονέων τους. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η αξιολόγηση της επίδρασης ενός δομημένου προγράμματος πρώιμης ψυχοκινητικής παρέμβασης με την υποστήριξη και συμμετοχή των γονέων, στην ανάπτυξη και εκπαίδευση παιδιών με ΔΑΦ. Επιμέρους στόχος ήταν η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας που μπορεί να έχει το πρόγραμμα στη βελτίωση των επιπέδων άγχους των γονέων. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 20 παιδιά με ΔΑΦ προσχολικής ηλικίας και οι μητέρες τους. Από το σύνολο των παιδιών, τα 10 αποτέλεσαν την ομάδα παρέμβασης η οποία παρακολούθησε το δομημένο πρόγραμμα πρώιμης ψυχοκινητικής παρέμβασης διάρκειας δώδεκα μηνών και συχνότητας 2 φορές εβδομαδιαίως και τα υπόλοιπα 10 την ομάδα ελέγχου. Η ομάδα ελέγχου ακολούθησε το τυπικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και θεραπειών όπως αυτό προτείνεται από τους θεραπευτές και εκπαιδευτικούς των παιδιών. Για τη μέτρηση της προσαρμοστικής συμπεριφοράς χρησιμοποιήθηκαν οι κλίμακες του VINELAND-II (Adaptive Behavior Scales, Second Edition), ενώ για την εκτίμηση του επιπέδου του άγχους των γονέων το τεστ PSI- SF (Parenting Stress Index- Short Form). Από τα αποτελέσματα της παρούσας έρευνας φάνηκε η θετική επίδραση του συγκεκριμένου προγράμματος στους τομείς της επικοινωνίας, της καθημερινής διαβίωσης, της κινητικότητας και των κοινωνικών δεξιοτήτων και σχέσεων των παιδιών της ομάδας παρέμβασης. Επιπλέον, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των επιπέδων άγχους των γονέων της ομάδας παρέμβασης η οποία συμμετείχε ενεργά στην εφαρμογή του προγράμματος.