1960-1975 Yılları Arasında Adana’da Filmcilik ve Sinemacılık İşi

Abstract

Film Distribution and Movie Theatre Management Business in Adana between 1960 and 1975This study proposes an analysis of the film industry in the Adana region between 1960 and 1975, focusing on film distributors as well as cinema managers. The study firstly aims to identify film distributors and cinema managers who were active in the region at that time through local sources and the activities of film distributers. In addition, organizational forms of entrepreneurships in this sector also examined. In the study, data gathered through primary sources such as archive of Adana Chamber of Commerce, local journals and newspapers conventionally are categorized by coding due to the of research questions. The structure of cinema economics in Adana between 1965 and 1975 has been analysed and commented by a thematic study of data collected during the research. The main findings are as following: There were around 90 film distribution companies, 110 open-air cinemas and movie theatres in Adana. The production, distribution and screening entrepreneurs operated in multipartnered way. Some entrepreneurs had united under an association and acted in cooperation to protect their commercial interests. The film industry in Adana region was financially strong enough to support the Bu makaleye referans vermek için: Çam, A. (2018). 1960

Digital Audio-Visual Data Base Design as a Method: The Case of “Cinematic Locations”

“…Türkiye Sineması tarihi ve sinema çalışmaları alanında son yıllarda gerçekleştirilen akademik araştırmalar 2000'lere kadar yapılan çalışmaları sorunsallaştırmakta ve yeni ve eleştirel sinema tarihlerine olan ihtiyaç üzerine yogȗnlaşmaktadırlar (Arslan, 2011;Çam, 2018;Çam ve Şanlıer Yüksel, 2020;Dinçer, 1996;Doğan, 2010;Erdoğan 2018Erdoğan ve 2020Işıgȃn, 2000;Kayalı, 2003;Özen, 2009;Şanlıer Yüksel ve Çam, 2019;Yüksel, 2009). Bu ihtiyaç, Türkiye'de olduğu gibi son birkaç on yılda dünya genelinde sinema çalışmaları alanında geniş kapsamda yer tutmaya başlamıştır (Biltereyst, 2019;Chapman vd., 2007;Elsaesser 2005;Elsaesser 2016;Higson 2000;Maltby vd., 2007;Maltby vd., 2011).…”

“…Ancak 2000 yılı sonrasında yapılan akademik çalışmalarda Yeşilçam'ı da içine alan popüler sinema, akademi, sanatçılar ve sinemacılar tarafından yeniden keşfedilmeye başlamıştır (Kırel, 2005). Son yıllarda Türkiye'de sinema salonları, gösterim biçimleri, seyir ve seyirci deneyimi, sesli filme geçiş sürecindeki uyum sorunları, toplumsal cinsiyet, sinema tarihinin dışında bırakılan kadın sinemacılar, kayıp filmler, ulusaşırı sinema pratikleri gibi konvansiyonel sinema tarihçiliğinin sınırlarını aşan birçok farklı konu üzerine yapılan akademik yayınlar (Akbulut, 2020;Arslan, 2005;Balan, 2014Balan, , 2015Balan, ve 2022Bozis ve Bozis, 2014;Cangün, 2017;Çam, 2018;Çeliktemel-Thomen 2013Çeliktemel-Thomen ve 2016Dinçer, 1996;Erdogȃn, 1998Erdogȃn, , 2017Erdogȃn, ve 2018Ertaylan, 2013;Gökmen ve Gür 2017;Güngör Kılıç, 2020;Gürata, 2000Gürata, ve 2004Kaya Mutlu, 2010;Kayalı, 2003;Kaynar 2009;Kırel, 2005;2002ve 2008Liman, 2014;Özgüç, 2005;Özsoy, 2020;Özyılmaz 2016; Şanlıer Yüksel ve Çam, 2019; ve 2020) ve sinemacılar tarafından yazılan anı kitapları (Akad, 2004;Akan, 2002;Belkıs, 2006;;Ertugȓul, 2007;Keskiner, 2018aKeskiner, , 2018bKeskiner, ve 2018cŞoray, 2012;Yılmaz, 1991), yapım şirketleri tarafından arşivlerin paylaşıldıgȋ sosyal medya hesapları, müze ve galeriler tarafından gerçekleştirilen sergiler ve ...…”