2000’lerde tarih eğitimi (2000-2017)

Farklı Programlarda Fransızca Öğrenenlerin Çeviri Edimlerine Karşılaştırmalı Bir Bakın (Bakış) Denemesi

“…Diğer bir deyişle, KD ve ED edinçleri yeterince gelişmemiş çevirmen adaylarında diğer alt edinçlerin gelişmesine yönelik çalışmaların çok belirleyici bir etkisi olmayacaktır. Çevirmen eğitimi alanyazınında konuya ilişkin çalışmalar (Akalın, Gündoğdu, 2010;Balkul, Ersoy 2018;Kurultay, 1998;Yazıcı, 2012Yazıcı, , 2013Yücel, 2007) incelendiğinde, bu görüşü destekleyen değerlendirmelerle karşılaşılmaktadır. Örneğin Kurultay (1998) 90'lı yılların sonunda yaptığı çalışmada öğrencilere iş olanağı yaratma konusunda güçlük çekilmesi, gerekli sayının çok üstünde ve önkoşullara bakılmaksızın yeni çeviri bölümlerinin açılması, çevirinin filoloji ve yabancı dil öğretmenliğinin de ilgi alanı içerisinde olması, çeviri bölümlerinin birer 'yığma program' olması, çeviri kuramının sistematik bilgi düzeyine gelmemiş olması gibi sorunların yanı sıra özellikle derslerde verilen bilgilerin "fazla soyut kalması", buna bağlı olarak kuramsal bilgilerin verilmesi ile çevirinin daha iyi öğrenilmesi arasında doğrusal bir ilişki olmaması gibi sorunların altını çizmektedir.…”

“…Kurultay'ın dile getirdiği sorunun bir benzeri olarak Yazıcı da aslında çevirmen, öğretmen ve edebiyat uzmanı yetiştirmeyi hedefleyen bölümler arasında hedef bakımından bir farklılık bulunmadığını bir eleştiri olarak dolaylı bir yolla dile getirmektedir. Yazıcı (2012) bu sorunun nedenlerine ilişkin değerlendirmesinde, çevirmen yetiştirmek üzere açılan bölümlerin "(…) temelde açılma nedeni olan her alanda işlevsel çeviriler üretme yetisini kazanmış çevirmen adaylarının yetiştirilmesi şeklindeki hedefi göz ardı etmekle (…)" eleştirmektedir. Aynı araştırmacı bir başka çalışmasında (Yazıcı, 2013, s. 16) çevirmen eğitiminin kim tarafından verileceği sorununun altını çizmektedir.…”

“…Yazıcı (2012) ayrıca çeviri edimi sırasında çevirmenin karşı karşıya olduğu "zaman sınırlaması" kavramını altını çizmekte, "(…) çevirmen adayının zihinsel olarak yatay düzlemde bir dizi kararı eşzamanlı alabilme "refleksi"ni kazandıracak, öte yandan da kararlarını seri halde sorgulama ve gerekçelendirebilme becerisini geliştirecek bir çeviri eğitimi modeli (…)"nin gerekliliğinden, diğer bir deyişle, eksikliğinden de söz etmektedir. Yazıcı (2012)'nın altını çizdiği diğer bir sorun, çevirmen adaylarının beklentileri karşılayamaması olup araştırmacıya göre bu durum "(…) temelde iki dil edinci kadar iki kültür edincinin de yeterince gelişmemiş olmasından kaynaklanır." Diğer bir deyişle, Yazıcı çevirmen eğitimindeki tek eksikliğin düşük düzeyde iki dil edinci olmadığını aynı zamanda iki kültüre ilişkin edincin de beklenenin altında kaldığını dile getirmektedir.…”

1970’lerden Günümüze Öğrenci̇leri̇n Tari̇h Dersleri̇ne Yöneli̇k Görüşleri̇

“…Türkiye'de 2005 yılından itibaren eğitim öğretim anlayışında yaşanan sistem değişikliği ile geleneksel davranışçı yaklaşımdan yapılandırmacı yaklaşıma geçilmiş; ilköğretim ve ortaöğretim derslerinin öğretim programları yenilenmeye başlamıştır (Tekeli, 2009). Program değişikliğinde kademeli bir geçiş öngörülmüş ve 2007'den itibaren ortaöğretim programları yenilenmeye başlamıştır (Yazıcı, 2017). Tarih Dersi Öğretim Programı (2007) ile öğrencilere tarihin sadece siyasi değil ekonomik, sosyal ve kültürel alanları da kapsadığı fark ettirilerek hayatın içindeki insanların da tarihin öznesi olduğu bilincini kazandırmak ve öğrencilerin tarih alanında araştırma yaparken tarih bilimine ait yöntem ve teknikleri, kavramları ve tarihçi becerilerini doğru kullanmalarını sağlamak amaçlanmıştır.…”

“…Öğretmenin anlattıklarını ezberlemek yerine değişik kaynakları kullanan, eleştirel değerlendirmeler yapabilen, tarih yazabilen sorumlu bireyler yetiştirme hedefi ön plana çıkmıştır (Güven, 2014). Yenilenen öğretim programları ile tarih dersi öğretim programı karşılaştırıldığında yapılandırmacı yaklaşıma geçişin beklenilen ölçüde olmadığı alanlardan biri de tarih öğretimi olmuştur (Yazıcı, 2017). Program, öğrenci farklılıklarını dikkate almaması, yerel tarihe ve dünya tarihine çok az yer ayırmış olması (Dinç, 2011), konu içeriğinin yoğun olmasına rağmen ders saatinin yetersiz olması (Aktekin ve Ceylan, 2012), siyasi tarih konularının fazla olması (Demirel ve Turan, 2015) ve programın öğrenci ve etkinlik merkezli olmasına karşın bu etkinliklerin uygulama ve ölçme değerlendirmesine yönelik belirsizlik bulunması (Şimşek, 2016) gibi konularda eleştiri almıştır.…”