“…Dolayısıyla bu piyasa kötü işleri barındırmaktadır. Kötü iş; düşük ücretli, iş güvencesinin olmadığı, kariyer fırsatının çok sınırlı olduğu ya da olmadığı, çalışma koşullarının kötü ve yüksek işgücü devrinin olduğu, sendikalaşmanın ve yan ödemelerin olmadığı, sosyal hakların çok az elde edildiği, kısa süreli ve genellikle keyfi ve kaprisli bir yönetimin olduğu işlerdir (Doeringer & Piore, 1970;Hudson, 2007: 272;Lazear & Oyer, 2004: 531;Piore, 1972;Hudson, 2007: 288;Dickens & Lang 1988: 132;Reich et al, 1973;Wachter, 1974;Osterman, 1975;Horn, 1980;Anselme & Weisz, 1985;Rebitzer & Robinson, 1991;Lamotte & Zubiri-Rey, 2008;Kalleberg et al, 2000). İşgücü piyasasındaki kötü/ikincil işler rutinleşmiş nitelik taşırken, iyi/birincil işler yaratıcılık gerektirmektedir (Reich et al, 1973: 360).…”