A Milestone in terms of Historical Development of the National Forestry Policy in Turkey: Law No. 1255

Abstract

Anayasa hem ormancılık politikası amaç ve araçlarının çatısını belirlemesi hem de bu araçlardan biri olması bakımından büyük önem taşımaktadır. Ülkemizde ormancılıkla ilgili kapsamlı bir içerik 1961 yılında yürürlüğe giren anayasada yer almıştır. Belirtilen anayasada; ormanların korunması, geliştirilmesi ve gözetiminin devletin görevi olduğu, devlet orman işletmeciliğinin esas olduğu hükümleri ile birlikte ormanların korunmasına yönelik bazı esaslara yer verilmiştir. Ancak bu yaklaşım uzun süre devam ettirilmemiş ve Anayasa'nın 131. maddesi 1970 yılında çıkarılan 1255 sayılı yasa ile değiştirilmiştir. Söz konusu değişiklik ile ülkede ormanların tahrip olmasına ve azalmasına neden olacak yaklaşımlar ve uygulamalar anayasa hükmü haline gelmiştir. Bu çalışmanın amacı, belirtilen yasanın hazırlanması ve yürürlüğe girmesi süreci ile ortaya çıkardığı sonuçları irdelemektir. Çalışmada literatür araştırması ve arşiv taraması ile elde edilen veriler doküman analizi yönteminden yararlanılarak değerlendirilmiştir. Elde edilen bulgular göstermektedir ki, belirtilen anayasa değişikliği toplumsal bir mutabakattan çok siyasi bir tercihin sonucudur. Bilim ve meslek camiası değişikliği kesinlikle onaylamamış, anayasa değişikliğinin TBMM'deki görüşmeleri aceleyle yapılmış, değişiklik yeterli şekilde tartışılmamıştır. Bu değişiklik, gerçekleşme süreci ve sonuçları açısından ulusal ormancılık politikasının dönüm noktalarından biri olmuştur.

Orman Ürünleri Sanayinde Hammadde Talebinin Doğal Ormanlardan Karşılanmasının Ormancılık Politikası Açısından Değerlendirmesi

“…(28/10/2020-7255/3) Lands outside the forest boundaries and covered with all kinds of trees and shrubs grown by sowing and planting on owned lands, regardless of the size, are not considered forests (Resmi Gazete, 2020). Erdönmez and Yurdakul Erol (2021) stated that with the law numbered 7255, forest areas created by sowing and planting on owned lands have been opened for construction and stated that these areas have been taken out of the forest status. These two changes shed light on the fact that the raw material pressure, which is already abundant on forests, will continue to increase uncontrollably.…”

“…Despite this, the perspective of politicians on forestry has almost never changed, they have directed forestry for their own political interests, instead of producing rational solutions to forestry and forestry problems. (Erdönmez and Yurdakul Erol, 2021).…”

“…This means trying to meet market needs by causing both ecological and economic losses. In short, the results of the changes made in forestry policies emerge after many years (Erdönmez and Yurdakul Erol, 2021). For this reason, it is necessary to think carefully in order to see the results and effects of the policy changes made in the past and to make better predictions for the future.…”

6831 sayılı Orman Kanunu’nun 2/B maddesi uygulamaları ve sonuçları (Amasya ili örneği)

“…Her ne kadar ormanlardan faydalanma belirli kurallar dâhilinde olmasına karşın bu kullanma ve yararlanmalar ormanların vasıflarını kaybetmelerine veya kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalmalarına neden olmaktadır (Turan, 1988). Dolayısıyla bu kaynaklara ilişkin tüm geliştirme yöntemleri, korunması ve kaynaklardan en iyi şekilde yararlanılması dünyada olduğu gibi ülkemizde de en önemli gündem konularını oluşturmaktadır (Erdönmez, 2013).…”

Spatial and Socioeconomic Analysis of Forest Crimes: A Case Study of Yığılca District

“…çalışmalarında kaçak kesme suçlarında kırsal fakirliğin en önemli sorun olduğunu, bu sorunun çözümüne odaklanılmasının kaçak kesme suçu başta olmak üzere diğer orman suçlarının azaltılmasına da katkı sağlayacağını belirtmişlerdir. Benzer şekilde Erdönmez ve Yurdakul Erol[15] çalışmalarında orman suçlarına verilerin cezaların yetersizliğinin etkinliğinin uzun vadeli araştırmalarla tartışılabileceğine işaret etmektedir. Kaçak orman emvali nakletme veya bulundurma suçunda şüpheli veya sanıkların büyük bir kısmı nakliye tezkerelerinin daha sonra verileceğini zannettiklerini beyan etmişlerdir.…”