Aksjologiczne barwy światów dziecka we współczesnym polskim filmie fabularnym

Abstract

Now that the audiovisual culture is evolving, films seem to be a source of various stories about us and our world and of certain models that we follow. Film, as a discursive element of pop culture, calls for a search for answers to some most ambiguous questions regarding the axiological colours of the child's worlds. The aim of these considerations is to recognize and describe the axiological dimension of the child's world in contemporary Polish cinema, using films by Dorota Kędzierzawska as examples. The child's worlds, unobvious due to axiological chaos, are shown. Presenting ordinary, everyday children characters in different moments of their lives is supposed to encourage the challenge of scientific reflection on childhood in the modern world. Key words: child's worlds, narrative film, axiology Stulecie kina, stulecie dzieckaŻyjemy w czasach, w których niewątpliwie dokonało się przejście od kultury słowa do kultury obrazu. XX wiek, dzięki narodzinom sztuki filmowej, podniósł rangę i dowartościował wizualny oraz audialny wymiar komunikacji społecznej, ukształtował system znaków i znaczeń audiowizualnych. I choć obecne stulecie nie jest już "wiekiem kina", jak określił XX wiek Arnold Hauser, wciąż jednak oglądamy filmy, czerpiąc z nich wiedzę o społeczeństwach. Dwoista natura kina, polegająca na tym, że jednocześnie rejestruje codzienność i kreuje zmieniającą się ikonosferę sprawia, że sprawdza się ono jako przestrzeń edukacyjna.