Apelin-12 and its receptor as diagnostic biomarkers of childhood and adult diseases

Abstract

Biała tkanka tłuszczowa jest hormonalnie aktywnym narządem wydzielania wewnętrznego, zdolnym do produkcji i uwalniania wielu adipokin, w tym apeliny 12, znanej jako ligand receptora sprzężonego z białkiem G -APJ. Układ apelina/APJ występuje w wielu tkankach organizmu, odgrywając ważną rolę w utrzymaniu wrażliwości na insulinę, przyjmowaniu pokarmu i w patomechanizmie otyłości u dzieci. Apelina reguluje rozwój i czynność układu sercowo-naczyniowego, ciśnienie krwi, kurczliwość mięśnia sercowego, angiogenezę, metabolizm węglowodanów i tłuszczów, proliferację komórek, apoptozę i procesy zapalne. Hamuje wchłanianie wody i produkcję wazopresyny. Największe jej stężenie stwierdza się w śródbłonku naczyń, mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, w mózgu, sercu, płucach, jądrach, jajnikach, wątrobie, łożysku, gruczole piersiowym i mleku kobiecym. Odgrywa ona kluczową rolę w homeostazie poprzez hamowanie aktywacji płytek krwi. Ekspresja układu apelina/APJ jest znacznie nasilona w atrezji dróg żółciowych, zwłaszcza w schyłkowej marskości wątroby. W przewlekłej niewydolności krążenia osoczowe stężenie apeliny ulega zmniejszeniu, a u pacjentów z nadczynnością tarczycy osiąga wysokie wartości. Apelina jest potencjalnym markerem diagnostycznym w różnicowaniu choroby moyamoya z miażdżycą naczyń mózgu i nowym biomarkerem cukrzycy typu 2 u mężczyzn. Dzieci z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym mają wyższe stężenia apeliny niż dzieci zdrowe. Apelina ma znaczenie w patogenezie dziecięcej astmy oskrzelowej. U niemowląt z nadmierną urodzeniową masą ciała obserwuje się znaczną hiperapelinemię. Apelina może działać jako czynnik mitogenny dla osteoblastów, bierze udział w rozwoju nefropatii cukrzycowej, w nowotworzeniu naczyń w retinopatii wcześniaków. Podkreśla się jej wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu sepsy u noworodków.