IntroductionHybrid ablation (HABL) of atrial fibrillation combining endoscopic, minimally invasive, closed chest epicardial ablation with endocardial CARTO-guided accuracy was introduced to overcome the limitations of current therapeutic options for patients with persistent (PSAF) and longstanding persistent atrial fibrillation (LSPAF). The purpose of this study was to evaluate the procedural safety and feasibility as well as effectiveness of HABL in patients with PSAF and LSPAF 1 year after the procedure.Material and methodsThe study is a single-center, prospective clinical registry. From 07/2009 to 12.2014, 90 patients with PSAF (n = 39) and LSPAF (n = 51), at the mean age of 54.8 ±9.8, in mean EHRA class 2.6, underwent HABL. 64.4% of patients had a history of prior cardioversion or catheter ablation. Thirteen patients had LVEF less than 35%. Mean AF duration was 4.5 ±3.7 years. Patients were scheduled for 3-, 6- and 12-month follow-up with 7-day Holter monitoring.ResultsAt 6 months after the procedure 78% (54/69) of patients were in SR. At 12 months after the procedure 86% (59/69) were in SR and 62.3% (43/69) in SR and off class I/III antiarrhythmic drugs (AADs). Only 1% (1/69) of patients required a repeat ablation for atrial flutter. A significant decrease in LA dimension and an increase in LVEF were noted.ConclusionsA combination of epicardial and endocardial RF ablation should be considered as a treatment option for patients with persistent and long-standing persistent atrial fibrillation as it is safe and effective in restoring sinus rhythm.

A b s t r a c tBackground and aim: Transcatheter aortic valve implantation (TAVI) has proven to be a valuable alternative to conventional surgical aortic valve replacement in high-risk and surgically inoperable patients who suffer from severe symptomatic aortic stenosis. With the second generation of TAVI devices improvements in both handling and performance are highly demanded. This brief clinical communication reports the first Polish experience with the second generation of transfemoral TAVI device -Symetis Acurate Neo. Methods: From November 19th 2014 until February 18 th 2015 nine (n = 9) patients with severe symptomatic aortic stenosis have been operated on using the Symetis Acurate Neo. Patients were subject to seven-day evaluation and 30-day phone follow-up. Results:The procedure was safely and successfully performed in all patients. A SMALL (S) valve (21-23 mm equivalent) was used in two patients, MEDIUM valve (M; 23-25 mm equivalent) in five patients, and a LARGE valve (L; 25-26 mm equivalent) in two patients. In three cases post-release balloon dilatation was required. There were no intraoperative complications and no major adverse events (as per VARC classification) during initial hospitalisation, including conduction or rhythm disturbances. In all cases, the mean gradient on the prosthetic valves was 7.8 mm Hg (10.2 mm Hg on the "S" valves). Rapid improvement in patients' functional class was noted. Perivalvular leak was evaluated as "mild" in three cases, "trace" in one, and "not existing" in five.Conclusions: This initial experience with the Symetis Acurate Neo demonstrates its good safety profile and excellent haemodynamics. Low radial stress of the valve results in minimal incidence of atrioventricular rhythm disturbances, and a sealing crown for nearly non-existent paravalvular leak.

Biała tkanka tłuszczowa jest hormonalnie aktywnym narządem wydzielania wewnętrznego, zdolnym do produkcji i uwalniania wielu adipokin, w tym apeliny 12, znanej jako ligand receptora sprzężonego z białkiem G -APJ. Układ apelina/APJ występuje w wielu tkankach organizmu, odgrywając ważną rolę w utrzymaniu wrażliwości na insulinę, przyjmowaniu pokarmu i w patomechanizmie otyłości u dzieci. Apelina reguluje rozwój i czynność układu sercowo-naczyniowego, ciśnienie krwi, kurczliwość mięśnia sercowego, angiogenezę, metabolizm węglowodanów i tłuszczów, proliferację komórek, apoptozę i procesy zapalne. Hamuje wchłanianie wody i produkcję wazopresyny. Największe jej stężenie stwierdza się w śródbłonku naczyń, mięśniach gładkich naczyń krwionośnych, w mózgu, sercu, płucach, jądrach, jajnikach, wątrobie, łożysku, gruczole piersiowym i mleku kobiecym. Odgrywa ona kluczową rolę w homeostazie poprzez hamowanie aktywacji płytek krwi. Ekspresja układu apelina/APJ jest znacznie nasilona w atrezji dróg żółciowych, zwłaszcza w schyłkowej marskości wątroby. W przewlekłej niewydolności krążenia osoczowe stężenie apeliny ulega zmniejszeniu, a u pacjentów z nadczynnością tarczycy osiąga wysokie wartości. Apelina jest potencjalnym markerem diagnostycznym w różnicowaniu choroby moyamoya z miażdżycą naczyń mózgu i nowym biomarkerem cukrzycy typu 2 u mężczyzn. Dzieci z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym mają wyższe stężenia apeliny niż dzieci zdrowe. Apelina ma znaczenie w patogenezie dziecięcej astmy oskrzelowej. U niemowląt z nadmierną urodzeniową masą ciała obserwuje się znaczną hiperapelinemię. Apelina może działać jako czynnik mitogenny dla osteoblastów, bierze udział w rozwoju nefropatii cukrzycowej, w nowotworzeniu naczyń w retinopatii wcześniaków. Podkreśla się jej wartość diagnostyczną w rozpoznawaniu sepsy u noworodków.