“…przez Philipa Lyonsa (1631) [26], Sir Benjamina Collinsa Brodie (1850) [7,19,20], jak również jednoczesne ogłoszenie wyników badań anatomopatologicznych przez Charlesa Hiltona Fagge (1877) [18], poprzedzających ukazanie się opisów na kontynencie europejskim [2-4, 27, 35, 36], skłoni-ły Buessa i Koelbinga do stwierdzenia, że "nikt zapewne nie mówiłby o chorobie Marie-Strümplla-Bechterewa, gdyby język angielski nie stał się już w XVIII wieku świa-towym językiem naukowym". Niemieccy autorzy, przede wszystkim Walter Krebs [24,25], Hans Wurm [38], V. R. Ott [30,31] oraz Fritz Schilling [32,33], swoją działalność w powyższej dziedzinie prezentują dopiero w XX wieku.…”