Bu araştırmanın amacı, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı çerçevesinde kaleme alınmış romanlardaki karakterlerin; duygusal ilişkilerinin içeriğinden, kendilerine ve diğer karakterlere ilişkin algılarından ve davranış özelliklerinden yola çıkarak hangi bağlanma stilini çağrıştırdıklarını incelemektir. Araştırmanın örneklemini; Yusuf Atılgan’ın Aylak Adam, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Huzur, Sabahattin Ali’nin İçimizdeki Şeytan, Reşat Nuri Güntekin’in Çalıkuşu, Peyami Safa’nın Fatih Harbiye, Güzide Sabri’nin Ölmüş Bir Kadının Evrakı Metrukesi, Orhan Pamuk’un Masumiyet Müzesi, Yaşar Kemal’in Ağrıdağı Efsanesi, Halide Edip Adıvar’ın Kalp Ağrısı ve Ayşe Kulin’in Nefes Nefese adlı on romanı oluşturmaktadır. Araştırmanın yöntemi, nitel araştırma yöntemlerinden biri olan doküman incelemesidir. Romanlar, ana karakterlerin ilişkileri etrafında Bartholomew ve Horowitz’in geliştirdiği “Dörtlü Bağlanma Modeli”ne göre incelenmiş ve karakterlerin geliştirdiği bağlanma stilleri bulgular bölümünde kanıtlarla belirtilmiştir.