Autorytety medialne – starcie czy wsparcie (?) autorytetów realnych współczesnej młodzieży

Abstract

<p>Od zarania dziejów ludzkość uznawała autorytety i potrzebowała ich istnienia. Jest to najważniejszy filar życia społecznego oraz nieodzowny element sukcesu jakiejkolwiek aktywności, zwłaszcza w wychowaniu i edukacji. Obecnie trwa dyskusja na temat „współczesnych autorytetów”. W czasach daleko idących zmian społecznych jego rola również się zmieniła. Coraz częściej dyskutuje się o problemie upadku autorytetów społecznych. Tradycyjne autorytety: rodzice, nauczyciele czy wybitne osobistości przestrzeni publicznej, zostają zastąpieni przez tzw. idoli, których popularność w naszym kraju wzrasta. Niniejszy artykuł jest próbą odsłonięcia esencji fenomenu medializacji życia, podczas gdy tradycyjne autorytety są zastępowane przez „autorytety – idole medialni”. Celem teoretycznych rozważań i empirycznej wiedzy w niniejszym artykule było ustalenie roli autorytetów medialnych w życiu dzisiejszej młodzieży i połączenie jej z rolą prawdziwych autorytetów.</p>

Influencers - Contemporary Authorities of the Young Generation?

“…The second term is a result of some research in the area of interpersonal relation, when individuals or groups of their own accord search for a person or an institution that they trust, doing this due to their inner perfection and the source of norms which are important for them and which they use in their lives (Tchorzewski 2017). The term authority stems from the Latin words auctoritas, auctoritatis meaning importance, influence, role model, example, reliability (Wasylewicz 2016). Initially, this term was associated with the Senate of the ancient Rome (auctoritas senatus), which consisted of mighty family leaders who made legislative decisions.…”

Krytyka autorytetów medialnych w mediach społecznościowych. Studium przypadku

“…Autorytety podmiotowo-osobowe są traktowane przez nadawców (podmiotowo-instytucjonalnych) instrumentalnie. Stają się elementami w procesach kreowania danego medium, jako transmitera ważnych opinii, przyjmując jednocześnie role "idoli" (Wasylewicz, 2016), czemu towarzyszą określone narracje (wybiórcze pomijanie lub uwypuklanie wybranych cech), perseweracje (powtarzalność konkretnych narracji) oraz etykietowanie i przeniesienie (autorytet ma przyznawane celowo metakompetencje) (Sobczak, 2016). Dyskusyjną kwestią pozostaje jednak ich odbiorcze wartościowanie (Kłos, 2012), które (potencjalnie) może być zaburzone nie tylko z powodu niskich umiejętności niektórych odbiorców, ale także przez sprzyjające powstawaniu szumu informacyjnego formy i techniki komunikowania oraz selekcję ofert programowych (Jaroszyński, 2010).…”