Bilimsel Araştırmalara Yönelik Öğretmen Öz Yeterlilik Ölçeğinin Geliştirilmesi

Abstract

ÖzBu araştırmanın amacı, öğretmenlerin bilimsel araştırmaya yönelik öz-yeterlilik düzeylerini belirlemek için bir ölçme aracı geliştirmektir. Çalışmaya farklı branşlarda görev yapan 556 öğretmen katılmıştır. Açımlayıcı faktör analizi, birinci ve ikinci düzey doğrulayıcı faktör analizi ve güvenilirlik analizi sonucunda elde edilen öz-yeterlilik ölçeğinin yüksek geçerlilik ve güvenilirliğe sahip olduğunu göstermiştir. Yapılan açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi sonucu 6 faktörden ve 37 maddeden oluşan ölçek elde edilmiştir. Ölçeğin iç geçerliği, %27'lik üst ve alt gruplar 'bağımsız gruplar t testi' ile değerlendirilmiş ve farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Elde edilen sonuçlara göre ölçek 6 faktörlü bir yapı göstermekle birlikte ölçeğin geneli için güvenirlik katsayısı 0,92, faktörler için ise sırasıyla raporlaştırma 0,92; veri analizi 0,81; literatür tarama 0,89; yöntem 0,89; hipotez(ler)i belirleme 0,88 ve problemi tanımlama 0,86 olarak hesaplanmıştır. Doğrulayıcı faktör analizi çalışmaları sonucuna göre, önerilen modele ilişkin uyum indekslerinden GFI (0.77), CFI (0.97), NFI (0.95), RMSEA (0.073), CFI (0.97), AGFI (0.73), SRMR (0.062) olarak hesaplanmıştır. Sonuçlar ölçeğin öğretmenlerin bilimsel araştırmaya yönelik öz-yeterlilik algılarını ölçmek için uygun olduğunu göstermektedir.Anahtar Kelimeler: bilimsel araştırma yöntemleri, öz yeterlilik, öğretmenler AbstractThe aim of this study is to develop an assessment tool in order to identify the self-efficacy levels of teachers regarding the scientific research. 556 teachers, teaching on various fields of education, have participated in the study. The data acquired from the exploratory factor analysis, primary and secondary level confirmatory factor analysis and reliability analysis show that self-efficacy scale has high validity and reliability. As a result of the exploratory and confirmatory factor analysis, a scale, composed of 6 factors and 37 articles was attained. The internal validity of the scale is assessed through the super-and sub-groups of 27% 'independent samples t-test' and it was concluded that the variation is statistically meaningful. According to the results, along with the 6-factors structure of the scale, it was calculated that the reliability co-efficient of the overall scale is 0,92, and for the factors, respectively, reporting is 0,92; data analysis is 0.81; literature review is 0,89; method is 0,89; identifying hypothesi(e)s is 0,88 and defining the problem is 0,86. As to the result of the studies of confirmatory factor analysis, the compatibility indexes regarding the recommended model are calculated as GFI (0.77), CFI (0.97), NFI (0.95), RMSEA (0.073), CFI (0.97), AGFI (0.73), SRMR (0.062). The results indicate that the scale is suitable for assessing the self-efficacy perceptions of the teachers regarding the scientific research.

LEADERSHIP STYLE AND ITS RELATIONSHIP WITH EMPLOYEE’S ORGANIZATIONAL IDENTIFICATION: EVIDENCE FROM THE HOTEL BUSINESSES in TURKEY

“…Leadership style refers to the independent variable in this analysis, while organizational identification refers to the dependent variable. In the model, when the t value is above 1.96, the relationship between the variables is at the level of 0.05, and when it is above 2.56, it is significant at the level of 0.01 (Akçöltekin, 2019). Since the lowest t value in the research model is -2.57, the relationship between the variables can be said to be significant at the level of 0.01.…”

Fen Eğitimine Yönelik Öz-Yeterliğin Öğrenme Yaklaşımları ve Öğrenme-Öğretme Ortamına Yönelik Algılara Etkisinin İncelenmesi

“…Bazı araştırmalarda (Goddard, Hoy ve Woolfolk-Hoy, 2000) öğretmen öz-yeterliğinin öğrenme ortamındaki öğrenen başarısı ile doğrudan ilişkili olduğu sonucuna varılmıştır. Öğretmen ya da öğretmen adayı öz-yeterliklerinin akademik başarıyı yordama gücüne (Bahar, 2019), bilimsel araştırmaya (Akçöltekin, 2019), sınıf yönetimi dersine (Ekici, 2008) ve sınıf yönetimi becerilerine (Çelik, 2019), zeka türlerine (Berkant ve Ekici, 2007) yönelik ilişkilerinin incelendiği ve fen eğitimine yönelik öz-yeterliklerin belirlendiği çalışmalar Bahadır vd., 2019) da mevcuttur. Ayrıca öğretmenlerin sahip oldukları öz-yeterliklerine dayalı olarak fen etkinliklerine yer vermeleri (Dönmez Usta ve Ültay, 2017) fen etkinliklerine ayrılan zamanın fen eğitimi öz-yeterlik becerileri ile ilişkili olduğu belirtilmektedir.…”