Wprowadzenie i cel pracy. Celem pracy było sprawdzenie, jak kobiety oceniają rolę i dostępność fizjoterapii w połogu. Materiał i metody. Badaniami objęto 112 kobiet w wieku 37 ± 7 lat, które rodziły przynajmniej raz w życiu. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety. Wyniki. Jedenaście z ankietowanych kobiet (10%), które w szpitalu, po porodzie, miały możliwość konsultacji z fizjoterapeutą, oceniły ją średnio na 7 ± 3,74 pkt, w skali 0-10 pkt, gdzie 0 oznaczało, że oceniają konsultację za zdecydowanie zbędną, a 10 -za zdecydowanie potrzebną. Kobiety, które nie miały kontaktu z fizjoterapeutą, oceniły zasadność takiej konsultacji na 5 ± 4,70 pkt. Po wyjściu ze szpitala 25 badanych kobiet (22%) zgłosiło się do fizjoterapeuty. Wśród tych, które nie tego nie zrobiły (78%), ponad połowa (57%) nie wiedziała, że jest taka możliwość. Spośród kobiet, które uczęszczały do szkoły rodzenia, 34% (n = 15) zostało poinformowanych o możliwości konsultacji u fizjoterapeuty po porodzie. Wnioski. Należy zwiększać świadomość kobiet na temat kompetencji fizjoterapeuty uroginekologicznego, m.in. na zajęciach w szkole rodzenia oraz podczas hospitalizacji po porodzie. Należy poszukać rozwiązań umożliwiających kobietom po porodzie wczesny dostęp do fizjoterapii uroginekologicznej, przynajmniej o charakterze instruktażowym. Wskazane jest przeprowadzenie dalszych badań mających na celu określenie barier w dostępnie do fizjoterapii uroginekologicznej dla kobiet po porodzie.