Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη του φαινομένου της χαμηλής συμμετοχής αγοριών σε χορωδίες Μουσικών Σχολείων στην Ελλάδα. Στην έρευνα συμμετείχαν 17 αγόρια, μαθητές Λυκείου και απόφοιτοι δύο επαρχιακών Μουσικών Σχολείων, στα οποία ο ερευνητής εργάσθηκε ως καθηγητής. Στόχος του ερευνητή ήταν η μελέτη των νοημάτων που τα αγόρια αποδίδουν σε δραστηριότητές τους, όπως η συμμετοχή στα Μουσικά Σύνολα του σχολείου τους, γεγονός που οδήγησε στην υιοθέτηση καθαρά ποιοτικών μεθόδων έρευνας σύμφωνα με την παράδοση του ερμηνευτισμού. Έτσι, μέσα σε ένα διάστημα τεσσάρων ετών (δύο σχολικά έτη στο κάθε σχολείο) με καθημερινή επαφή και αλληλεπίδραση με τα παιδιά καθώς και με ημιδομημένες συνεντεύξεις με το κάθε ένα χωριστά, συλλέχτηκε ένας μεγάλος όγκος ποιοτικών δεδομένων. Ένα ιδιαίτερα σταθερό μοτίβο που παρατηρήθηκε, ήταν η διάθεση υποτίμησης κάθε μουσικής δραστηριότητας που τελείται από κορίτσια (ακρόαση και μουσικές προτιμήσεις, επιλογή μουσικού οργάνου, ενασχόλησή με το τραγούδι), αφού, σύμφωνα πάντα με τα αγόρια, στις επιλογές των κοριτσιών απουσιάζει σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο της εμπρόθετης δράσης (agency). Επιπλέον, τα αγόρια φαίνεται ότι αποφεύγουν τις χορωδίες, αφού η συμμετοχή σε μία ορχήστρα και η εκτέλεση ενός μουσικού οργάνου αποτελούν δραστηριότητες μεγαλύτερου κοινωνικού κύρους σε σύγκριση με τη συμμετοχή σε χορωδίες και την ενασχόληση με το τραγούδι αντίστοιχα. Τα ευρήματα αυτά συμβαδίζουν με τη βασική θεωρητική πρόταση της διατριβής, σύμφωνα με την οποία το φύλο αποτελεί μία κοινωνικά κατασκευασμένη αναλυτική κατηγορία με έντονα αξιολογικό και σίγουρα όχι ουδέτερο χαρακτήρα, μέσω του οποίου νομιμοποιούνται οι υπάρχουσες ιεραρχίες. Έτσι κάθε είδους ενασχόληση με τη μουσική που τελείται από κορίτσια αποκτά αυτόματα και χαμηλότερο κύρος, αλλά και αντίστροφα, δραστηριότητες χαμηλού κοινωνικού κύρους αποφεύγονται από τα αγόρια και αντιμετωπίζονται ως λιγότερο αρρενωπές. Επειδή όμως οι δραστηριότητες αυτές επιλέγονται λιγότερο από τα αγόρια, τοστοιχείο αυτό συντελεί στην περαιτέρω θηλυκοποίηση και συνεπώς υποβάθμισή τους, διαιωνίζοντας έτσι έναν φαύλο κύκλο. Στο τελευταίο μέρος της διατριβής, αναλύονται παράγοντες που σύμφωνα με τα αγόρια προσδίδουν κύρος σε μία μουσική δραστηριότητα, ενώ ακολουθούν προτάσεις σχετικά με το πως θα μπορούσε να αναβαθμιστεί το κύρος της χορωδίας και της ενασχόλησης με το τραγούδι.