Ο θεσμός των Δομών Υποδοχής και Εκπαίδευσης Προσφύγων (ΔΥΕΠ) αποτελεί μία από τις βασικότερες δομές εκπαίδευσης των προσφύγων στην Ελλάδα εκ μέρους της ελληνικής πολιτείας. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε αυτές έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με πολλές εκπαιδευτικές προκλήσεις, αλλά παράλληλα, και οι μαθητές που φοιτούν σε αυτές, λαμβάνουν σημαντικότατα κοινωνικά, ψυχολογικά και γνωστικά ερεθίσματα. Συνεπώς, οι στάσεις των εκπαιδευτικών που διδάσκουν στις ΔΥΕΠ απέναντι στην εκπαίδευση των προσφύγων μαθητών, είναι καλό να αναδειχτούν και να μελετηθούν, καθώς επηρεάζουν πρωτίστως τους μαθητές. Για την παρούσα έρευνα επιλέχτηκε η ποιοτική μεθοδολογική προσέγγιση, στο πλαίσιο της οποίας εφαρμόστηκε η ημι-δομημένη συνέντευξη. Οι συμμετέχοντες της έρευνας ήταν δώδεκα εκπαιδευτικοί των κλάδων ΠΕ70-Δάσκαλοι, ΠΕ60-Νηπιαγωγοί και ΠΕ02-Φιλόλογοι που εργάστηκαν το σχολικό έτος 2018-19 σε ΔΥΕΠ που υπάγονται σε σχολεία των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης των περιφερειών της Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας, Αττικής και Στερεάς Ελλάδας. Η επεξεργασία των συνεντεύξεων επιχειρεί να εξετάσει τις ρητές αλλά και άρρητες πεποιθήσεις τους απέναντι σε ζητήματα διγλωσσίας, ετερότητας, χρήσης της μητρικής γλώσσας κ.λπ.