Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) jest chorobą limfoproliferacyjną o zróżnicowanym przebiegu klinicznym wywodzącą się z dojrzałych limfocytów B. W około 60% przypadków ze względu na zaawansowanie choroby konieczne jest rozpoczęcie leczenia. Zastosowanie intensywnej immunochemioterapii pozwala uzyskać długotrwałe remisje u części pacjentów, niemniej mimo uzyskania całkowitych odpowiedzi dochodzi do wznowy choroby. Jej nawrót tłumaczy się obecnością rezydualnych komórek białaczkowych w szpiku kostnym, krwi obwodowej czy węzłach chłonnych, określanych mianem minimalnej choroby resztkowej (MRD). Zastosowanie cytometrii przepływowej (FLC) oraz metod molekularnych umożliwia wykrycie pozostałych komórek białaczkowych z czułością sięgającą co najmniej 10-5 , co pozwala na dokładniejsze określenie odpowiedzi na leczenie. Eliminacja choroby resztkowej stanowi istotny czynnik rokowniczy długotrwałej odpowiedzi na immunochemioterapię. Ponadto znaczenie oceny MRD zwiększa się w związku z możliwością indywidualizacji leczenia CLL oraz oceny jego skuteczności bez konieczności długoletniej obserwacji chorych. W niniejszej pracy podsumowano znaczenie kliniczne oceny MRD w CLL ze szczególnym uwzględnieniem metodyki opartej na FLC. Słowa kluczowe: przewlekła białaczka limfocytowa, diagnostyka, minimalna choroba resztkowa, immunochemioterapia, cytometria przepływowa