Comparison the Reliability of Two Different Measurement Techniques Used to Determine the Gingival Biotype

Abstract

Ö ÖZ ZE ET T A Am ma aç ç: : Bu araştırmanın amacı, jinjival biyotipin belirlenmesinde sık kullanılan periodontal sondlama (PS) ve transjinjival sondlama (TGS) tekniklerinin güvenirliklerinin karşılaştırılmasıdır. G Ge er re eç ç v ve e Y Yö ön nt te em ml le er r: : Araştırmaya periodontal olarak sağlıklı 182 bireye ait 2.184 maksiller ve mandibuler anterior diş dâhil edilmiştir. PS tekniğinde jinjival sulkusa yerleştirilen periodontal sondun görünürlüğüne göre jinjival biyotip ince veya kalın olarak belirlenmiştir. Endodontik "spreader" ve dijital kumpas kullanılarak yapılan TGS tekniğinde ise diş eti kalınlığı 1 mm ve daha az ise ince, 1 mm'den fazla ise kalın biyotip olarak sınıflandırıl-mıştır. İki tekniğin sınıflandırma performanslarını değerlendirmede kullanılan ki-kare testini takiben genel doğruluk oranı hesaplanmıştır. B Bu ul lg gu ul la ar r: : TGS tekniğinde kalın biyotipe sahip dişlerin %96,9'unun PS tekniğinde de kalın biyotipe sahip olduğu, TGS tekniğinde ince biyotipe sahip dişlerin ise %77,4'ünün PS tekniğinde de ince biyotipe sahip olduğu görülmüştür. İnce biyotipe sahip ancak diş eti kalınlığı 0,8 mm'den az olan dişlerin %94,9'unun; 0,8-1,0 mm arasında olan dişlerin ise %42,5'inin jinjival biyotipi PS tekniğiyle de ince olarak sınıflandırılmıştır. Diş eti kalınlığı 0,8 mm'den az olanlardaki ve 0,8-1,0 mm arasında olanlardaki doğru sınıflandırma oranı birbirinden istatistiksel olarak farklı bulunmuştur (p<0,01). Alt-üst çene için değerlendi-rildiğinde TGS tekniğinde ince biyotipe sahip maksiller anterior dişlerin %62,6'sının, mandibuler anterior diş-lerin ise %83,8'inin PS tekniğinde de ince biyotipe sahip olduğu belirlenmiştir. S So on nu uç ç: : İki teknikte sınıflandırmalar için genel doğruluk oranı %84,6 olarak belirlenmiştir. Kalın biyotipe sahip dişlerle, dişeti kalınlığı 0,8 mm'den az olan dişlerde TGS ve PS teknikleriyle benzer sonuçlar elde edildiği, 0,8-1,0 mm arasında olan dişlerde ise iki teknik arasındaki uyumun daha az olduğu görülmüştür.A An na ah h t ta ar r K Ke e l li i m me e l le er r: : Jingival biyotip; periodontal sondlama; transjinjival sondlama A AB BS S T TR RA AC CT T O Ob bj je ec ct ti iv ve e: : The present study aimed to compare the reliability between periodontal probing (PP) and transgingival probing (TGP), which are the most frequently used techniques to determine gingival biotype. M Ma at te er ri ia al l a an nd d M Me et th ho od ds s: : The study comprised 2,184 maxillary and mandibular anterior teeth of 182 periodontally healthy individuals. In PP technique, gingival biotype was identified as thin or thick according to the visibility of periodontal probe, which was placed into the gingival sulcus. In TGP technique, which was performed using endodontic spreader and digital compass, gingival biotype was classified as thin in case gingival thickness was smaller than 1 mm and as thin in case gingival thickness was larger than 1 mm. Overall accuracy rate was calculated after Chi-square test, which was performed to assess classification performance of each tech...