“…Ayrıca normal gelişim gösteren çocuklar ile gerçekleştirilen aile rolü ve anne-baba eğitim programlarının problem davranışlar üzerine etkileri incelenirken (Kaymak Özmen, 2013;Özbey, 2010) yetersizliği olan bireylerin ailelerine yönelik hazırlanan aile eğitim programlarının etkililiğini ortaya koymayı amaçlayan çalışmaların ise bir kavram ya da beceriyi nasıl öğreteceklerini kontrol etmeyi amaçladığı görülmektedir (Batu, 2008;Cavkaytar, 1998;Cavkaytar & Pollard, 2009;Özcan & Cavkaytar, 2009). Yetersizliği olan bireylerde problem davranışları konu alan çalışmalar incelendiğinde ise problem davranışların incelenmesi (Güneş, 2008;Kaner, 2009) problem davranışlar ve müdahale yöntemleri hususunda aile görüşleri (Acar, 2000;Ceylan, 2015) problem davranışlar üzerinde etkili olduğu düşünülen değişkenler (Alıcıoğlugil, 2019;Çorbacı Serin & Girli, 2012;Hocaoğlu, 2016) normal gelişim gösteren ve yetersizliği olan bireylerin problem davranışlarının karşılaştırıldığı (Kıyak, 2016;Yoşumaz, 2013) çalışmaların ağırlık kazandığı görülmektedir. Anne çocuk etkileşimine yönelik çalışmalar incelendiğinde ise çalışmaların normal gelişim gösteren çocuklar üzerinde yoğunlaştığı (Akgün, Yılmaz & Arık, 2017;Aydın & Birol, 2020;Gençer & Aksoy, 2016;Kılınç & Aral, 2015;Özyürek & Gürleyik, 2016) özel gereksinimli bireylerde anne çocuk etkileşiminin ise otizmli bireyler üzerinde ağırlık kazandığı (Doğan, Özdemir, Gürel Selimoğlu, Töret, Özkubat & Ceyhun Duman, 2016;Oğuz & Sönmez, 2018;Töret, Özdemir & Özkubat, 2015) görülmektedir.…”