AMAÇNon-operatif tedavinin dalak travmalı hastalar üzerindeki etkilerini belirlemek üzere, I. Basamak Travma Merkezimizde Ocak 2007 ile Haziran 2008 tarihleri arasında retrospektif bir çalışma yürütüldü.
GEREÇ VE YÖNTEMHasta demografisi, dalak yaralanması biçimi, bilgisayarlı tomografi (BT) evrelemesi, kan transfüzyon gereksinimi, cerrahi bulgular, hastanede kalış ve takip ile ilgili bilgiler toplandı. Splenik yaralanmanın kanıtı olarak ve yaralanmanın evresini belirlemek üzere, karın ultrasonografisi ve BT tarama sonuçları kullanıldı. Hastalar splenektomi ve non-operatif gruplarına ayrıldı. Bulgular non-parametrik Mann-Whitney U testiyle analiz edildi.
BULGULARAltmış yedi hasta çalışmaya alındı . Evre I yaralanması olan bütün hastalarla evre II yaralanması bulunan 13 hastanın 12'si non-operatif olarak tedavi edilirken, evre III 16 hastanın 9'u, evre IV 14 hastanın 12'si ve evre V bütün hastalar cerrahi yöntemle tedavi edildi. Bu nedenle, ne kadar yük-sek yaralanma derecesi söz konusu ise o kadar çok operatif tedavi gerçekleşti. Operatif grubun ortalama Yaralanma Şiddet Skoru (20,12), non-operatif grubun Yaralanma Şid-det Skorundan (11,9) anlamlı şekilde daha yüksek bulundu (p=0,001). Operatif ve non-operatif gruplardaki ortalama hastane kalışları, sırasıyla 12,8 ve 8,3 gün idi.
SONUÇDalak travmasının non-operatif tedavisi kabul edilebilir sonuçlarla uygulanabilmektedir.Anahtar Sözcükler: Splenik travma; splenektomi; non-operatif tedavi.