Criminological psychology in the twenty‐first century

Abstract

It is important to explain between-individual differences in the development of criminal potential and within-individual differences in the commission of crimes. More research is needed on protective factors, on investigating which risk factors are causes, and on causal mechanisms linking risk factors and offending. Questions about situational influences on offending should be included in longitudinal studies of the development of offenders. Comprehensive theories of offending need to be developed and tested. More longitudinal and experimental studies need to be carried out by criminological psychologists.

Analiza osobina ličnosti štićenika Kazneno-popravnog zavoda Foča koji nisu počinili ubistvo

“…Teorije kriminaliteta pokazuju viša postignuća na skalama psihoticizma, neuroticizma i ekstroverzije kod delinkventne populacije [4][5][6][7][8][9]. Delinkventi imaju više vrijednosti skorova na skalama psihopatije, hipomanije i ponekad šizofrenije [4].…”

“…Odgovorni su za nesrazmjerno veliki broj teških delikata, razne oblike nasilja i socijalne probleme u svakom društvu [1][2][3][4][5]7,10,11,[15][16][17][18]. Psihopate slabo doživljavaju strah i anksioznost pa slabo usvajaju moralne norme kao korektive ponašanja [4,5,9,13]. Pojedini autori navode slabu pobudljivost nervnog sistema psihopata [4].…”

“…Ovo upućuje da su kod štićenika u prosjeku izraženije crte kao što su: sklonost pustolovinama sa stalnim traženjem novih uzbuđenja, impulsivnost, sklonost reagovanju bez prethodnog racionalnog uvida i kontrolisanja načina izlaska iz situacija koje mogu biti neprijatne [19]. Navedene osobine su jedan dio profila ličnosti disocijalnih osoba pa se time i objašnjava veći procenat disocijalnog poremećaja ličnosti u grupi štićenika nego u grupi kontrolnih [4,5,[9][10][11][12].…”

“…[19]. Ovakav profil takođe ukazuje na povišenu ekstrovertnost koja zajedno sa lakovjernošću, zavisnošću i sugestibilnošću može biti povezana sa povišenom delinkventnošću [4,5,9]. Na rezultat je, u manjem stepenu, mogla uticati i povišena sklonost ispitanika za prikazivanjem u boljem svjetlu (skala pristrasnosti štićenika 67,41 percentil a kontrolnih 65,95 percentila).…”