De variabele parameters van transcutane elektrische neurostimulatie (TENS) en de klinische toepassing ervan

Abstract

InleidingHet gebruik van de sidderaal vormt de eerste gerapporteerde toepassing van elektriciteit ter behandeling van pijn bij arthritis en hoofdpijn. Transcutane elektrische neurostimulatie (TENS) wordt sinds begin jaren zeventig vermeld als niet-invasieve methode ter vermindering van pijn. De huidige toepassing van elektrische stimulatie van perifere afferente zenuwvezels ter beı¨nvloeding van pijn is een direct resultaat van de publicatie van de spinale poorttheorie door Melzack & amp; Wall in 1965. Deze theorie stelde dat stimulatie van dikke afferente Abvezels de pijnoverdracht van de dunne, ongemyeliniseerde C-vezels remde, via inhiberende circuits in lamina I en II in de achterhoorn. Deze inhibitie verloopt grotendeels segmentaal. Polysegmentale inhibitie is wel mogelijk, maar deze vereist een hogere intensiteit van de elektrostimulatie en komt tot stand via Ad-en C-vezels; ook wel aangeduid als counter-irritation-effect.Meer recent onderzoek wijst erop dat TENS opioı¨den kan vrijmaken, waardoor nocisensorische stimuli worden geı¨nhibeerd. ElektrodenDe eisen waaraan de elektroden moeten voldoen zijn in de loop van de tijd nauwelijks veranderd. Hieronder volgen deze eisen: 1 flexibel genoeg om zich goed aan de huidoppervlakte aan te kunnen passen; 2 sterk genoeg voor herhaaldelijk gebruik teneinde de kosten te drukken; 3 voldoende lading leverend om afferente vezels te stimuleren; 4 vlak en van geringe dikte, zodat kleding er niet aan blijft haken; 5 gemakkelijk te bevestigen (het meest algemene probleem); 6 gemakkelijk te verbinden met de stimulator; 7 zo nodig 24 uur te dragen; 8 bestand tegen oplosmiddelen als alcohol en geschikt voor gebruik met gel; 9 zo veilig en gerieflijk mogelijk voor de patie¨nt; 10 bestaand uit hypoallergeen materiaal.int_align="bottom"De momenteel meest algemeen gebruikte elektroden zijn vervaardigd van silicoonrubber met koolstofdeeltjes. Recentelijk zijn ook wegwerp-en opnieuw te gebruiken zelfklevende elektroden verkrijgbaar, Het soort gel en de gebruikte hoeveelheid daarvan zijn belangrijk; van gel op zoutbasis met minder dan 5% zout is aangetoond, dat deze bij opnieuw te gebruiken elektroden na verloop van tijd meer weerstand oplevert.De weerstand van het elektrodehuidraakvlak wordt verminderd door een elektrodegel toe te passen en ervoor te zorgen dat de huid vrij is van vuil, zeep, poeder en vet. Bovendien moet de huid droog zijn. Exacte berekening van de weerstand is moeilijk, omdat de onder de elektrode ligende weefsels complex zijn en varie¨ren in dikte.Bij het raakvlak elektrode-huid treden elektrochemische veranderingen op en de elektroden dienen minstens 4 cm 2 groot te zijn om huidirritatie door te hoge stroomdichtheid te voorkomen. Als de stroom zich onvoldoende kan verspreiden, kan (met name bij werken met monofasische pulsen) chemische beschadiging (etsing) optreden. Bij een gevoelige huid kunnen zich ook ongunstige reacties voordoen door wrijving van de elektroden en/of allergie voor de gebruikte kleefstof of tape.Het aantal te plaatsen elektroden hangt af van ...