De verkwisting van het menselijk kapitaal van vrouwen in de geneeskundegeneeskunde vrouwelijke huisarts wetenschap

Abstract

Regelmatig verbaas ik mij over de wonderlijke tegenstelling tussen de verhalen over een schrijnend artsentekort enerzijds en de verkwisting van menselijk kapitaal van vooral vrouwelijke artsen anderzijds. Terwijl het veld schreeuwt om gemotiveerde artsen en de betekenis van inspirerende rolvoorbeelden genoegzaam bekend is, zie ik in mijn omgeving, de academische geneeskunde, tal van getalenteerde, hoogopgeleide collegae afknappen of afhaken. Kwaliteit en talent waaraan vanuit het perspectief van gezondheidszorg toch een schreeuwende behoefte is, lekt weg of komt nog nauwelijks tot uitdrukking in die medische kringen. Zo viel mij tijdens de NHGkaderopleiding Palliatieve zorg op dat nagenoeg alle mannelijke deelnemers praktijkvoerend zijn, maar dat een substantieel deel van de vrouwelijke huisartsen in allerlei onhandige of onconventionele arrangementen probeert een professionele bijdrage aan vak en gemeenschap te leveren. Veel vrouwen werken als waarnemer, hidha of hebben een of andere tijdelijke universitaire aanstelling: constructies met de beeldvorming van hulpje van de echte huisarts en met een weinig interessant toekomstperspectief of fatsoenlijke honorering. Het professionele zelfvertrouwen van deze vrouwelijke artsen lijkt hierdoor in te boeten. Soms zie ik intelligente, hoogopgeleide collegae veranderen in weifelende, onzekere en zich steeds maar weer verdedigende professionals. Vrouwen lijken wel in het defensief gedrongen te zijn.Een ander verbazingwekkend voorbeeld vind ik de bemensing van de kaderopleiding huisartsgeneeskunde van enige jaren geleden aan de Universiteit Maastricht.Met behulp van overheidsgelden kon een postacademische opleiding worden ingericht voor jong huisartsgeneeskundig kader, dat zich twee jaar mocht bekwamen in e´e´n of twee relevante klinische of andere kennisgebieden. Ook toen was al zichtbaar dat minstens de helft van de huisartsen van de toekomst uit vrouwen zou bestaan. Deze opleiding gold als een kweekvijver voor toekomstige topfuncties in de huisartsgeneeskunde van na 2000 en zou een voorbeeldrol gaan vervullen. Na enige tijd bleek het geselecteerde gezelschap uit 18 mannen en 2 vrouwen te bestaan. Nog gekker werd het toen ik jaren later een van die hooggekwalificeerde vrouwelijke collegae weer eens ontmoette en vernam dat zij nog steeds aan het solliciteren was naar een functie op haar niveau. Haar hoog gewaardeerde adviezen vonden weliswaar gretig aftrek, maar betaling of inkomen leverde dat nauwelijks op. Gelukkig bleken alle mannen redelijk goed terechtgekomen. Wat is er toch in het medische beroepsveld aan de hand? Is de huidige medische top blind voor het menselijk kapitaal van vrouwen? Voelen vrouwen zich niet aangesproken? Of speelt een chronisch gebrek aan innovatie en vernieuwing van het artsenberoep een rol?Lange tijd was het kritische bevragen van je eigen vakgebied met haar gewoonten en eigenaardigheden afkeurenswaardig en 'not done', omdat het snel wordt opgevat als disloyaal. Diversiteit onder artsen en variatie in arts-zijn lijken verdacht?! In haar lange e...

Factors predictive of successful learning in postgraduate medical education

“…Drop‐out rates for female doctors in training for a specialty are higher than for male doctors. This could also be due to the fact that training programmes are modelled according to the needs of male learners 26 . Apparently, the programme that we offered was more adapted to female doctors.…”

“…This could also be due to the fact that training programmes are modelled according to the needs of male learners. 26 Apparently, the programme that we offered was more adapted to female doctors. This study learned that male doctors respond differently to education than female doctors.…”