Depressive and Anxiety Symptoms as Risk Factors for Temporomandibular Joint Pain: A Prospective Cohort Study in the General Population

Kindler, Stefan; Samietz, Stefanie; Houshmand, Mohammad; Grabe, Hans J.; Bernhardt, Olaf; Biffar, Reiner; Kocher, Thomas; Meyer, Georg; Völzke, Henry; Metelmann, Hans‐Robert; Schwahn, Christian

doi:10.1016/j.jpain.2012.09.004

Cited by 163 publications

(163 citation statements)

References 34 publications

Supporting

Mentioning

126

Contrasting

Unclassified

Order By: Relevance

“…Wpływają one w dużej mierze na charakter zaburzeń. Objawy depresyjne charakterystyczne są dla zaburzeń kostnych w stawie, a objawy lękowe -dla bólu pochodzenia mięśniowego [39]. W wielu przypadkach korzystne jest wspomaganie leczenia ogólnego psychoterapią.…”

Section: Terapia Psychiatryczna/psychologicznaunclassified

Temporomandibular disorder – current state of knowledge

Oleszek-Listopad¹,

Szymańska²

2018

Med Og Nauk Zdr.

View full text Add to dashboard Cite

Oleszek-Listopad J, Szymańska J. Dysfunkcja układu ruchowego narządu żucia -aktualny stan wiedzy. Med Og Nauk Zdr. 2018; 24(2): 82-88. doi: 10.26444/monz/90689 Streszczenie Wprowadzenie. Coraz większa liczba pacjentów zgłasza się do stomatologa z objawami dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia. Dysfunkcja ta traktowana jest jak choroba cywilizacyjna, występująca głównie w społeczeństwach krajów wysoko rozwiniętych, a wciąż nie do końca poznana jej etiologia oraz wpływ niejednokrotnie wielu czynników ogólnych stanowią wyzwanie dla specjalistów. Cel pracy. Głównym celem pracy była charakterystyka dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia, przedstawienie danych dotyczących jej epidemiologii, etiologii, objawów klinicznych i metod leczenia. Skrócony opis stanu wiedzy. Zaburzenia w układzie ruchowym narządu żucia to trzeci, po chorobie próchnicowej i chorobach przyzębia, problem współcześnie dotyczący pacjentów zgłaszających się do lekarza dentysty. Według danych WHO występuje u ok. 50-80% osób dorosłych, głównie między 30. a 40. rokiem życia i częściej dotyczy kobiet. Czynniki predysponujące do rozwoju tego zaburzenia mają charakter zarówno miejscowy, jak i ogólnoustrojowy. Sugeruje się, iż najistotniejszym czynnikiem, który determinuje powstanie dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia, jest niestabilność psychosocjalna chorego. Postępowanie terapeutyczne obejmuje zabiegi z zakresu medycyny fizykalnej i technik manualnej relaksacji mięśni, farmakoterapię, terapię psychiatryczną/psychologiczną i terapię z zastosowaniem szyn stabilizacyjnych, przy jednoczesnych działaniach proedukacyjno-profilaktycznych. Podsumowanie. Interdyscyplinarne podejście do dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia ma kluczowe znaczenie w kwestii diagnostyki i leczenia tego zaburzenia, a jego wieloczynnikowa etiologia wskazuje na konieczność prowadzenia leczenia zespołowego. Słowa kluczowedysfunkcja układu ruchowego narządu żucia, epidemiologia, fizjopatologia, diagnostyka, leczenie WPROWADZENIE Dysfunkcja układu ruchowego narządu żucia (u.r.n.ż.) definiowana jest w piśmiennictwie jako zaburzenia czynnoś-ciowe stawu skroniowo-żuchwowego (temporomandibular disorder, TMD), zespół bólu i dysfunkcji mięśniowo-powię-ziowej, zespół ssż (zespół stawu skroniowo-żuchwowego lub zaburzenia czaszkowo-żuchwowe) [1,2].Współcześnie coraz większa liczba pacjentów zgłasza się do lekarzy dentystów z objawami dysfunkcji układu ruchowego narządu żucia Nie jest to zjawisko nowe, ale -jak wynika z danych statystycznych -z roku na rok narasta. Pierwsze wzmianki dotyczące występowania zaburzeń w stawie skroniowo-żuchwowym oraz ich leczenia z zastosowaniem technik manualnych datują się na okres starożytności (ok. V wieku p. n. e.). W pismach z tamtego okresu istnieją np. opisy zabiegów ręcznej repozycji zwichniętej żuchwy wykonywanych przez Hipokratesa. Dopiero na przełomie XIX i XX wieku rozpoczęto prowadzenie na szeroką skalę badań dotyczących mechanizmu powstawania dysfunkcji narządu żucia, podjęto próby poznania jej etiologii oraz korelacji pomiędzy występow...

show abstract

Section: Terapia Psychiatryczna/psychologicznaunclassified

Temporomandibular disorder – current state of knowledge

Oleszek-Listopad¹,

Szymańska²

2018

Med Og Nauk Zdr.

View full text Add to dashboard Cite

show abstract

“…TMD symptoms are significantly associated with a number of general health and psychosomatic factors (21). Analysis of 5-year follow-up data from a population-based study indicated that depressive and anxiety symptoms were risk factors for TMD pain and that depressive symptoms are specific to joint pain, whereas anxiety symptoms are specific to muscle pain (22). Levitt et al showed that psychological factors and stress do not progressively increase in severity or prevalence in older age groups.…”

Section: Figmentioning

confidence: 99%

Age-related associations between psychological characteristics and pain intensity among Japanese patients with temporomandibular disorder

et al. 2014

View full text Add to dashboard Cite

We investigated the relationship between pain intensity and psychosocial characteristics in patients with temporomandibular disorder (TMD).Participants with painful TMD, according to the Research Diagnostic Criteria for TMD (RDC/TMD), were recruited from our clinic and classified into six age groups: 15 to 24, 25 to 34, 35 to 44, 45 to 54, 55 to 64, and 65 to 85 years (Groups A through F, respectively). Self-reported present pain intensity and worst pain intensity during the past 6 months were ascertained using a numeric rating scale (0 to 10). Depression and somatization scores were evaluated using the RDC/ TMD axis II questionnaire. Among women, worst pain intensity was significantly lower in Groups E and F than in Groups B and C (P < 0.05). In Groups A, C, and D, depression scores were significantly higher in women than in men (P < 0.05). Among women, depression score was significantly lower in Group F than in Groups A through C (P < 0.05). In Groups A through D, somatization scores were significantly higher for women than for men (P < 0.05). Depression score and TMD symptom severity appear to decrease with age in women. (J Oral Sci 56, 221-225, 2014)

show abstract

“…O resultado pode ser explicado pela capacidade da música de controlar o estresse e promover experiên-cias de recompensa, prazer e inserção social. [14][15][16] O aumento da tensão muscular decorrente da ansiedade e estresse pode promover o desenvolvimento de DTM, [17][18][19] visto que estudos comprovam que indivíduos com níveis elevados de ansiedade e depressão possuem maior risco de desenvolverem DTM em comparação a indivíduos com níveis inferiores desses sintomas. 17,20 Chisnoiu et al, 21 também sugere que a ansiedade e o estresse fazem parte da etiologia da DTM e desempenham um papel significativo em manter os sintomas ou piorá-los.…”

Section: Discussionunclassified

Efeito da prática de instrumentos musicais nas disfunções temporomandibulares e distúrbios do sono

et al. 2015

View full text Add to dashboard Cite

RESUMO | Objetivo:Considerando os inúmeros benefícios a saúde física e mental proporcionados pelas atividades artísticas, o objetivo deste estudo é avaliar a relação entre a prática recreativa de instrumentos musicais e as disfunções temporomandibulares (DTM) e os distúrbios do sono (DS) em uma amostra de músicos integrantes de orquestras do interior de São Paulo que praticam instrumentos musicais como forma de lazer. Método: Trata-se de um estudo transversal constituído por dois grupos. O grupo controle, com indivíduos da comunidade em geral, apresentou idade média de 28,35 anos (±4,867), enquanto o grupo de músicos instrumentistas, 28,37 anos (±6,712). Ambos os grupos foram constituídos por 43 voluntários, sendo 14 mulheres e 29 homens. Os participantes responderam ao questionário anamnésico de Fonseca e ao questionário de Fletcher e Luckett para avaliar sintomas de DTM e distúrbios do sono, respectivamente. Resultados: Foi encontrada uma forte associação entre a presença de DTM e o tempo de prática musical, de modo que os participantes com pouca prática possuem 8,57 (p=0,002) vezes mais chances de apresentarem DTM do que os participantes com muita prática. Os grupos não diferiram quanto aos sintomas de DTM e DS e quanto a variáveis demográficas. Conclusão: A prática recreativa de instrumentos musicais em longo prazo pode diminuir as chances de desenvolvimento de disfunção temporomandibular. Este estudo reforça que tocar um instrumento musical por lazer traz benefícios para a saúde física, especificamente como fator de proteção ao desenvolvimento de disfunção temporomandibular. ABSTRACT | Effect of music instruments practice in temporomandibular joint dysfunction and sleep disorders • Objective: The aim of this study was to evaluate the relation among recreational practice of musical instruments, temporomandibular disorders (TMDs), and sleep disturbances in a sample of musicians that are members of orchestras in a southeast area of Brazil. The participants practice playing instruments as a leisure activity. Method: this was a cross-sectional study with two groups. The comparison group included members from the general population. Both group included 43 adults, being 14 women and 29 men. The mean age of comparison group is 28.35 (±4.867), and the mean age of musician group is 28.37 (±6.712). The participants completed self-rated questionnaires to assess TMDs symptoms and sleep disturbance. Results: the groups did not differ regarding the presence of TMDs symptoms, sleep disturbance, and demographic variables. A strong and negative correlation was observed between TMDs and time of playing a musical instrument. The participants with less practice in years in playing a musical instrument have 8.57 more chance of having TMDs than the musicians with a long history of playing an instrument. Conclusion: it seems that a long history of practicing a musical instrument as a leisure activity is associated with a lower chance of developing TMDs. This study reinforces the benefits of playing a musical instrument as a leisur...

show abstract

Depressive and Anxiety Symptoms as Risk Factors for Temporomandibular Joint Pain: A Prospective Cohort Study in the General Population

Cited by 163 publications

References 34 publications

Temporomandibular disorder – current state of knowledge

Temporomandibular disorder – current state of knowledge

Age-related associations between psychological characteristics and pain intensity among Japanese patients with temporomandibular disorder

Efeito da prática de instrumentos musicais nas disfunções temporomandibulares e distúrbios do sono

Contact Info

Product

Resources

About