“…[Adams, Hermalin, Weisbach 2008;Coles, Naveen, Naveen 2006;Hermalin, Weisbach 2003]). Model opublikowany przez Raheja [2005] pokazuje, że firmy działające w bardzo konkurencyjnym środowisku oraz firmy z większościowym akcjonariuszem wewnętrznym nie potrzebują dużej liczby osób w organach statutowych, podczas gdy w spółkach, w których ocena projektów nie jest skomplikowana, występuje większa liczba członków niezależnych. Linck, Netter i Yang [2008] natomiast empirycznie dowiedli zależność, że jeśli spółki charakteryzują się dużym potencjałem wzrostu, dużymi wydatkami na badania i rozwój oraz wysoką zmiennością stóp zwrotu z akcji, wówczas ich organy statutowe są mniejsze i w większym stopniu zależne od akcjonariuszy (mniej niezależnych członków w tych organach).…”