Streszczenie: Celem pracy by³a ocena efektywnooeci i mo¿liwooeae wdro¿enia praktyk mitygacji emisji N 2 O w warunkach glebowoklimatyczno-agrotechnicznych Polski. Analizie poddano praktyki polegaj¹ce na: zmniejszeniu dawki azotu, doborze jego formy w nawozach i zastosowaniu inhibitorów biologicznych przemian zwi¹zków azotowych w glebie, regulacji odczynu gleby, kontroli i zmniejszeniu dawek nawozów naturalnych, zalesianiu gleb najs³abszych. Analiza dostêpnych danych wykaza³a, ¿e warunki sprzyjaj¹ce intensywnej emisji N 2 O z gleb uprawnych Polski wystêpuj¹ incydentalnie. Z tego powodu efektywnooeae praktyk polegaj¹cych na ekstensyfikacji produkcji rooelinnej mo¿e byae ma³a. Zmniejszenie poziomu nawo¿enia mo¿e przynieoeae po¿¹dany efekt mitygacyjny tylko w niewielkiej liczbie gospodarstw rolnych z intensywn¹ produkcj¹ roln¹. Poniewa¿ gleby zakwaszone s¹ postrzegane jako "hot spots" o podwy¿szonej emisji N 2 O, regulacja ich odczynu powinna byae traktowana jako praktyka mitygacji emisji tlenku diazotu o szerokim zastosowaniu ze wzglêdu na skalê zakwaszenia gleb Polski. Efektywn¹ praktyk¹ ograniczenia emisji N 2 O z gleb rolnych mo¿e byae zastosowanie inhibitorów nitryfikacji lub ureazy oraz zalesianie gleb ornych najs³abszych (VI klasa bonitacyjna). Wdro¿enie tych praktyk mo¿e byae ograniczone wzglêdami ekonomicznymi oraz przestrzenno-czasowym wymiarem planów zwiêksze-nia lesistooeci kraju. Uwzglêdnienie efektów mitygacyjnych analizowanych praktyk wymaga weryfikacji algorytmów wykorzystywanych do kalkulacji emisji gazów cieplarnianych (GHG).S³owa kluczowe: emisja N 2 O, zmniejszenie emisji GHG, gleby uprawne