Evaluation of Urban Quality Regarding Disadvantaged Groups

Abstract

Sağlıklı bir çevrenin başarılı bir şekilde oluşturulabilmesindeki en temel gösterge, kentte yaşayan tüm bireylerin özellikle dezavantajlı olarak nitelendirebileceğimiz, mobilitesi kısıtlı ve çevreye bağımlı olan yaşlılar, çocuklar, hamileler, özürlüler, bebek arabası ve yük taşıyanların kamusal alanlara ve hizmetlere erişebilmesi aynı zamanda eşit kullanım hakkına sahip olabilmesidir. Bu çalışmada dezavantajlı grupların kentsel çevre ile ilişkisi üç temel başlıkta toplanmıştır. Kentsel Çevre Kalitesi ve Konfor (K1) bağlamında bireylerin kentsel çevreye adapte olmalarının kolaylaştırılması için hareketliliklerinin desteklendiği, topoğrafya ile uyumlu, güvenli, gündelik ihtiyaçlarının yürüme mesafesinde karşılandığı, kullanışlı konut tasarımına sahip bir çevrenin sunulması gerekmektedir. Kamu Ulaşımı ve Erişimi (K2) çerçevesinde her tip kamusal alana erişilebilirliği uygun fiyatlı, kolay kullanılabilen, güvenli ve farklı seçenekler sunan kamu ulaşım türleri ile sağlanmalıdır. Komşuluk ve Sosyal ilişkiler (K3) ise bireylerin topluma ve toplumsal aktivitelere katılımın teşvik edildiği, kendilerini toplumun bir parçası olarak görebildikleri kentsel çevre de yaşamaları ile mümkündür. Sonuç olarak bu etkenler dezavantajlı grupların toplumsal hayata aktif katılımın ve uyumun aynı zamanda sağlıklarının temel anahtarları kabul edilebilir.