Germanika w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie

Abstract

Artykuł poświęcony jest germanikom drukowanym od XV w. po 1900 r. przechowywanym w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Tekst zawiera dane z początku lat 90. XX w. Autorka przedstawia w nim: historię zasobu od powstania książnicy w 1817 r., w tym najcenniejsze zespoły o proweniencji niemieckiej (m.in. stare druki z Heskiej Biblioteki Wielkoksiążęcej książąt Hessen-Darmastadt – ok. 4000 druków z XVI-XIX w.); opisy zasobów pod względem chronologicznym oraz systematycznym: inkunabuły i druki XVI w., druki XVII i XVIII w., czasopisma, zbiory muzyczne, graficzne i kartograficzne. Artykuł dopełnia aneks pt. Katalogi kartkowe Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie oraz wykaz pt. Źródła i opracowania do dziejów BUW, zawierający tylko opracowania ogólne, bez opracowań cząstkowych poświęconych poszczególnym kolekcjom, zespołom lub ich fragmentom.

Labore et constantia. Jak powstawał Katalog druków XV–XVI wieku

“…O zawartości proweniencyjnej i ważniejszych kolekcjach zgromadzonych w BUW pisała M. Sipayłło we wstępie do tomu pierwszego 52 . Do tych informacji M. Cubrzyńska-Leonarczyk dodała w tomie ostatnim relację o scalaniu zbiorczego rejestru proweniencyjnego 53 .…”

Facta non verba. O Katalogu druków XVI wieku z historycznej kolekcji Ossolineum

“…Jako elementy współistniejące obok oznaczeń proweniencyjnych wymieniono ponadto wszelkiego rodzaju adnotacje naniesione na karty druku (komentarze na temat tekstu, kroniki rodzinne, zapiski genealogiczne, gospodarcze, handlowe itp.) 74 . W wydanych dotychczas katalogach starych druków ten rodzaj zapisków, zwanych ogólnie "nieproweniencyjnymi", jest zazwyczaj umieszczany na końcu opisu proweniencyjnego, niekiedy w postaci cytatu, czasami w streszczeniu, lub też kwitowany wzmianką: "liczne marginalia" 75 .…”

Pozostałości księgozbioru prymasa Stanisława Karnkowskiego w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie

“…Kusząca perspektywa wpisania tego znaku własnościowego w poczet superekslibrisów dedykacyjnych, wykonanego na polecenie Barbary Wolrabowej dla swojego najdostojniejszego klienta, rozbić się musi o konstatację pospolitszego wariantu wydania pozbawionego drzeworytu z herbem Zygmunta III pojawiającego się na odwrocie karty tytułowej egzemplarzy przeznaczonych dla dygnitarzy 108 . Możliwe w tym wypadku jest uznanie go za rodzaj superekslibrisu nakładowego, prawie zupełnie w Polsce nieznanego 109 , lub (co bardziej prawdopodobne) za supereksli-bris donacyjny arcybiskupa. W tym ostatnim przypadku można by zaryzykować hipotezę o nabyciu druku i opatrzeniu go swoim znakiem własnościowym z zamiarem podarowania go innemu hierarsze -biskupowi płockiemu Wojciechowi Baranowskiemu, o czym informuje odręczny wpis wewnątrz woluminu 110 .…”