Artykuł poświęcony jest germanikom drukowanym od XV w. po 1900 r. przechowywanym w zbiorach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Tekst zawiera dane z początku lat 90. XX w. Autorka przedstawia w nim: historię zasobu od powstania książnicy w 1817 r., w tym najcenniejsze zespoły o proweniencji niemieckiej (m.in. stare druki z Heskiej Biblioteki Wielkoksiążęcej książąt Hessen-Darmastadt – ok. 4000 druków z XVI-XIX w.); opisy zasobów pod względem chronologicznym oraz systematycznym: inkunabuły i druki XVI w., druki XVII i XVIII w., czasopisma, zbiory muzyczne, graficzne i kartograficzne. Artykuł dopełnia aneks pt. Katalogi kartkowe Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie oraz wykaz pt. Źródła i opracowania do dziejów BUW, zawierający tylko opracowania ogólne, bez opracowań cząstkowych poświęconych poszczególnym kolekcjom, zespołom lub ich fragmentom.

The article results from a critical lecture of the book, written by the art historian and bibliologist Arkadiusz Wagner from Toruń 2016. This is the first in Polish academic literature complete monography of supralibros within the Polish Crown and the Great Duchy of Lithuania, since medieval ages up to the mid of 17th century. Wagner describes Pollish history of «the noblest of all bookplates» within a context of bibliophile culture and art in Poland and Europe. Author of the review refers critically to the structure and geographical scope of the text (omission of the Pomerania and Silesia), to the definition of „supralibros” or other terms used by A. Wagner. However, she concluded that her remarks do not detract value of the book, which seems to stay valid in next decades and become a fundament of further researches.

Autorka przedstawiła losy zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie (BUW) jako przykład wskazujący na konieczność współpracy międzynarodowej w zakresie informacji o księgozbiorach przemieszczonych i zagrabionych. Zasób BUW dwukrotnie w okresie zaborów był wywożony na tereny Rosji. Po raz pierwszy po powstaniu listopadowym do Petersburga, drugi – w ramach ewakuacji w 1915 r. Część zbiorów odzyskano w ramach rewindykacji w latach 1923-1935. Większość rewindykatów spłonęła w 1944 r. Z dawnych zbiorów BUW ocalała część, która pozostała na miejscu w Warszawie (nie w BN) oraz ta wciąż znajdująca się w zbiorach na terenie dawnego ZSRR. W efekcie polityki kulturalnej zaborcy dziś w zbiorach BUW znajdują się liczne rossika cenne dla badaczy z terenów b. ZSRR. Między innymi trafiły do niej dary z druków zbędnych bibliotek Moskwy i Petersburga: Cesarskiej, Sztabu Generalnego, Ermitażu i Akademii Nauk. Odtwarzanie zawartości i dziejów historycznych kolekcji wymaga dostępności do informacji o miejscu przechowywania księgozbiorów przemieszczonych i o stanie zbiorów. Brak polityki informacyjnej i współpracy na szczeblu międzynarodowym utrudnia, a nawet uniemożliwia pracę bibliotekarzy i uczonych. Autorka postuluje nawiązanie stałego, długoterminowego kontaktu roboczego pomiędzy BUW a wybranymi bibliotekami z terenów b. ZSRR.

No abstract