Heideggerowska destrukcja metafizyki: filozofia średniowieczna i nowożytna. Część I

Abstract

Wysunięte przez Heideggera hasło destrukcji metafizyki trafiło, w moim przypadku, na podatny grunt, gdyż od momentu ukończenia studiów filozoficznych właśnie to zagadnienie interesowało mnie najbardziej. W konsekwencji od lat kompletowałam bibliotekę zawierającą najważniejsze dzieła europejskiej metafizyki. Zewnętrzna krytyka metafizyki, typowa dla neopozytywizmu, zawsze wydawała mi się nietrafiona i powierzchowna, była niejako "drogą na skróty". Sądziłam, że należy podjąć wysiłek wmyślenia się w wielkie koncepcje metafizyki, nie dając im się zarazem uwieść, tak by to przedsięwzięcie wyprowadziło poza metafizykę, przyniosło intelektualną wolność, a zarazem otwarło myśleniu nową perspektywę, odpowiadającą potrzebom dnia dzisiejszego. Sposób myślenia charakterystyczny obecnie dla trzech wielkich ośrodków filozofii współczesnej: anglosaskiego (logika filozoficzna, filozofia analityczna), niemieckiego (inspiracje pochodzące przede wszystkim od Jürgena Habermasa) oraz francuskiego (postmodernizm) nie ma nic wspólnego-tutaj odwołuję się do ustaleń Martina Heideggeraz przezwyciężeniem metafizyki, lecz stanowi skoncentrowaną postać metafizyki nieprzezwyciężonej 1 , do czego mogą dochodzić jakieś epigo