Hoe kunnen fysiotherapeuten chronisch pijngedrag beïnvloeden: in negatief dan wel in positief opzicht?

Abstract

Samenvatting Pijn die wordt veroorzaakt door het bewegingsapparaat komt veel voor en hoelang deze pijn duurt wordt in het algemeen door het lichaam zelf gereguleerd. In sommige gevallen blijft de pijn langer dan normaal aanhouden door een acuut letsel of een pathologisch proces. Het verlies van arbeidsplaatsen door chronische pijnklachten is een sociaal en economisch probleem. Verzekeringsclaims voor behandeling en schadeloosstelling nemen voortdurend in aantal toe. Als gewerkt wordt volgens het biomedische model waarop de opleidingen in de gezondheidszorg zijn gebaseerd kan de pijn niet altijd worden 'genezen'. Er is behoefte aan een multifactorieel pijnmodel.Normaal operant en cognitief gedrag wordt toegelicht en door middel van voorbeelden wordt aangetoond hoe chronisch pijngedrag zich kan ontwikkelen. Fysiotherapeuten en andere beroepsbeoefenaars in de gezondheidszorg kunnen een negatieve bijdrage leveren aan dit pijngedrag door gebrek aan kennis omtrent deze gedragsvormen. Voor een beter begrip hiervan is een biopsychosociaal kader geformuleerd dat werd ontworpen om therapeuten en hun patie¨nten te helpen bij het verbeteren van de kwaliteit van leven (en functioneren) zonder garantie voor 'genezing'. InleidingPijn die wordt veroorzaakt door het bewegingsapparaat komt veel voor. De hersteltijd wordt in het algemeen door het lichaam zelf gereguleerd, maar in sommige gevallen blijft de pijn langer dan normaal aanhouden door een acuut letsel of een ander pathologisch proces. Vaak is het zo dat uitgebreid onderzoek geen gegevens oplevert waarmee op adequate wijze de symptomen waarover de patie¨nt klaagt verklaard kunnen worden. Begrippen als psychosomatische hysterie, simulering, psychogene pijn of depressie worden soms ten onrechte door artsen gehanteerd om de pijn van de patie¨nten te verklaren.Het verlies van arbeidsplaatsen door chronische pijn is een sociaal en economisch probleem. In een Amerikaans verslag van 1982 wordt melding gemaakt van 14 miljard dollar die jaarlijks wordt gespendeerd aan behandeling en schadeloosstelling voor lage-rugklachten. Als wordt gewerkt volgens het biomedische model waarop de opleidingen in de gezondheidszorg zijn gebaseerd, kan de pijn niet altijd worden 'genezen', bijvoorbeeld bij patie¨nten die meervoudig geopereerd zijn.Traditioneel medisch onderzoek geeft geen antwoord op alle vragen die betrekking hebben op het vermogen van de patie¨nt om met chronische pijnklachten te functioneren. Er is behoefte aan een multifactorieel model van aandoeningen en lichamelijke ongeschiktheid. Er is een biopsychosociaal kader ontworpen voor de verbetering van de kwaliteit van leven (en functioneren) zonder daarbij ook een garantie voor 'genezing' af te geven.Alvorens de patie¨nt met chronisch pijngedrag door de fysiotherapeut wordt behandeld moeten de volgende vragen worden beantwoord:1 Wat zijn normale gedragspatronen? 2 Wat is het verband tussen normale gedragspatronen en chronische pijn? 3 Hoe kunnen fysiotherapeuten gebruikmaken van hun behandelingsvaardigheden bij het beı¨...