Polityka senioralna wydaje się jednym z priorytetowych obszarów działania wielu państw stojących w obliczu starzenia się społeczeństw, w tym także dla Polski. Zapewnienie wsparcia oraz włączanie seniorów do głównego nurtu życia społecznego to od kilkunastu lat sztandarowe hasła strategii działań na poziomie międzynarodowym, regionalnym, krajowym i lokalnym. Celem artykułu jest pokazanie relacji, jakie zachodzą między seniorami a rynkiem edukacyjnym oraz rynkiem pracy. Wybrane obszary, są – obok ochrony zdrowia – kluczowe, jeśli chodzi o aktywne starzenie się i działania włączające. Artykuł oparty jest na badaniach typu desk research, a jego podstawą była analiza dokumentów zastanych. Główne tezy artykułu głoszą, iż, po pierwsze, istnieje niedopasowanie między realnymi potrzebami seniorów a ich zaspokajaniem oraz, po drugie, zaspokajanie potrzeb seniorów napotyka na przeszkody wynikające z braku wykwalifikowanej kadry, która mogłaby dostarczać optymalnych rozwiązań. W pierwszej części zaprezentowane zostanie zagadnienie polityki senioralnej jako strategii na różnych szczeblach polityki społecznej. W drugiej części przedstawiona będzie analiza rynku edukacyjnego oraz rynku pracy jako dwóch kluczowych obszarów dla aktywnego starzenia się. Seniorzy są bowiem aktywnymi uczestnikami obu tych sfer, ale także beneficjentami świadczeń dostarczanych przez wykształcone i wykwalifikowane kadry usług senioralnych. Celem analiz jest pokazanie tych wzajemnych relacji oraz rekomendacje w zakresie poprawy sytuacji w obu obszarach.