“…Grasha ve Riechmann, öğrenme stillerini çevreyle etkileşimli ortamları tercih ederek belirlemeleri, ortaöğretim öğrencilerinin de böyle bir etkileşimi en üst düzeyde yaşayan bireyler olduğu dikkate alındığında, yürütülen bu çalışmada Grasha ve Riechmann öğrenme stilleri ölçeği kullanılmıştır. Sarıtaş ve Süral (2010) tarafından Türkçeye uyarlanan bu ölçekle, ilköğretim (Bakır & Mete, 2014;Karamustafaoğlu vd., 2016;Rüzgar, 2014;Şentürk & Yıldız İkikardeş, 2011), ortaöğretim (Öztekin, 2012; Öztürk, 2019) ve yükseköğretim (Aydemir, Koçoğlu & Karalı, 2016;Bayrak Karadeniz, 2014;Budakoğlu, 2011;Kaleci, 2012;Yeşilyurt, 2014) düzeyinde öğrenim gören öğrenciler üzerinde çalışmalar yapılmıştır. Grasha (2002) altı öğrenme türünden bahsetmektedir.…”