Intestinal Resection in Adults: Causes and Consequences

Abstract

We reviewed the records of 160 adult patients undergoing intestinal resection to determine the outcome of this surgical procedure. Twenty-three patients (14%) underwent massive ( > 50%) resection and 18 developed the short bowel syndrome. Mesenteric vascular disease was the indication for resection in 16 (70%) of these patients. The most frequent indications for resection in the 137 patients (86%) undergoing less extensive resection were: obstruction (26%); tumor (23%); Crohn’s disease (22%), and trauma (10%). Previous resection had been performed in 22 of these patients and the short bowel syndrome resulted in 6 patients. The morbidity and mortality rates of massive intestinal resection were significantly greater than for lesser resection (87 vs. 42 and 43 vs. 12%, respectively, p < 0.05). Massive resection was also more frequently an emergency procedure (87 vs. 40%, p < 0.05) and more likely to necessitate ostomy formation (48 vs. 15 %, p < 0.005). Seventeen of the 24 patients with the short bowel syndrome survived and 14 required total parenteral nutrition (TPN) at home. Eleven patients remain alive on TPN with follow-up of 13–64 months. Intestinal resection is associated with greater morbidity than generally appreciated. The short bowel syndrome occurred in 15 % of patients and while it most often resulted from massive resection (75%), it also frequently followed sequential lesser resections (25%). Home TPN has made long-term survival possible for many patients (70%) with the short bowel syndrome.

Short Bowel Syndrome

“…Haymond reported that in 1935 his operative mortality was 33%, and only 20% of the patients survived 1 year [3]. More recent estimates suggest that at least 70% of patients with the short bowel syndrome now leave the hospital, and almost all of this group are alive at the end of 1 year [9]. Indeed, progress has been made.…”

Η Έκφραση Των Ιστικών Παραγόντων IGF1, TGFB, EGFR Στα Διαδοχικά Στάδια Της Εντερικής Προσαρμογής Σε Ένα Πειραματικό Μοντέλο Συνδρόμου Βραχέος Εντέρου Σε Επίμυες

“…Πλέον, µεγάλος αριθµός ασθενών µε µικρό µήκος λεπτού εντέρου (<50 cm) είναι απεξαρτηµένοι από την παρεντερική θρέψη, µε την εφαρµογή θεραπειών ενίσχυσης της απορρόφησης. Από το 1935 και τις επιβιώσεις της σειράς του Haymond, µε 33% µετεγχειρητική επιβίωση και 20% επιβίωση ενός έτους, έχουµε φτάσει σήµερα σε επιβίωση ασθενών µε βραχύ έντερο 70% και επιβίωση πρώτου έτους περίπου 100%(12). Τέλος, η µεταµόσχευση του εντέρου εξελίσσεται για να προσφέρει λύση σε επιλεγµένους ασθενείς µε σύνδροµο βραχέος εντέρου όταν τα υπόλοιπα υποστηρικτικά µέτρα έχουν αποτύχει.Το σύνδροµο βραχέος εντέρου είναι ένα σύνθετο σύνδροµο που ακολουθεί τη µεγάλης έκτασης εντερική εκτοµή, εφόσον ανεπαρκεί η απορροφητική επιφάνεια του εναποµείναντος λεπτού εντέρου.…”