“…Ή πρώτη προσπάθεια χρησιμοποιήσεως ποσοτικών μετρήσεων του του μεταβολισμού του ανόργανου ιωδίου εις την διάγνωσιν των %υ>ρεοειδοπαθειών έγένετο το 1934 υπό του Elmer 51 , όστις έμελέτησε την δια των ουρών άποβολήν του ιωδίου μετ' ενδοφλέβιων χορήγησιν 1300 mg ιωδίου, κατέληξε δε ε'ις το συμπέρασμα δτι το ποσόν τοϋ εντός τού πρώ του 6ώρου από της εγχύσεως άποβαλλομένου δια των ουρών ποαοϋ ανόρ γανου ιωδίου ήτο λίαν χαρακτηρίστηκαν της λειτουργικότητος του ά δενος. Δύο ετη 'βραδύτερον οι Perkin και συν 144 , έτροποποίησαν την τεχνικήν, χορηγοΰντες ίώδιον άπο του στόματος και προσδιορίζοντες το ποσόν του ιωδίου τοϋ αίματος άνα ήμίωρον, κατά τας 2J4 πρώτας ώ ρας μετά την χορήγησιν τούτου (δοκιμασία φορτίσεως δι' Ιωδίου) , είδον δέ οτι ή δοκιμασία αυτή ήτο διαγνωστικώς λίαν χρήσιμος.…”