Bu makale iki ana soruya değinmektedir. Birincisi, 2010 yılından itibaren bölgesel dinamikler ve iç tercihler, Filistin uzlaşısını ve yakınlaşmasını nasıl etkiledi (sınırlandırdı ya da zorladı)? İkincisi, realist teori, Hamas ve El-Fetih'in uzlaşı ve yakınlaşma konusundaki tercihlerinde ortaya çıkan benzerlikleri ve farklılıkları anlamada bize yardımcı olur mu? 2011 yılından beri, Ortadoğudaki baskın devletler, hesapları ve kontrolleri ötesinde rekabet içerisindeki güçler ve büyük güç elde etmeye çalışan devletler ile devlet-dışı aktörlere yönelik tepkisel ve proaktif bir tutum sergilemektedir. Devlet dışı aktörler olan Hamas ve El-Fetih'in tepki gösterdiği anlaşmazlık, kendilerinin politik tercihlerine ve stratejilerine de işaret eden bölgesel dinamiklerin sınırlamaları ve fırsatlarına ilişkin bakış açılarındaki farklılıklara işaret eden önemli tedbirler/önlemler üzerinedir. Bu makale, özellikle sistemik ve iç faktörlerin karşılıklı etkileşiminin, iki rakip hareketi ulusal birliğin sağlanması noktasında oldukça farklı yörüngelere yerleştirdiği sonucuna varmaktadır. Bu bağlamda, her iki realist akım (neo-realizm ve neo-klasik realizm), farklı açıklama kapasitesi/fırsatları ile birlikte teorik çerçeve olarak uygun görünmektedir.