Klâsi̇k Türk Şi̇i̇ri̇nde Büyülü Bi̇r Güzelli̇k Di̇yari: Afri̇ka

Abstract

Öz Klâsik Türk Şiiri, oldukça geniş bir coğrafyaya hâkim olan Osmanlı Devleti'nde ortaya çıkmış olan edebî geleneğin bir ürünüdür. Söz konusu şiirde, dinî, tarihî, mitolojik vb. birçok alanın yanında reel hayata dair malzemelerden de geniş şekilde istifade edilmiştir. Bu bağlamda, Osmanlı Devleti'nin hâkim olduğu veya siyasî, sosyal ve kültürel bakımlardan irtibatta bulunduğu coğrafî mekânlardan birçoğu Klâsik Türk Şiir'inde yer bulmuştur. Şairler, edebî eserin bir gereği olarak, birtakım edebî sanatların ifade imkânlarından yararlanarak, çoğu kere coğrafî mekânları bir kurgu çerçevesinde söz konusu etmiştir. Osmanlı şairlerinin eserlerinde yer verdikleri mekânlar arasında Mağrib de yer almaktadır. Çalışmada, hemen her yüzyıldan seçilen ve taranılan divanlar ekseninde, Klâsik Türk şairlerinin kaleminde Mağrib ifadesinin ve Mağrib (Kuzey Afrika) ülkeleri Cezayir, Fas ve Tunus'un bulduğu yansımalar dikkatlere sunulacaktır. Diğer taraftan, şairlerin yine birer Afrika ülkesi olan Habeş ve Sudan'ı hangi özellikleriyle söz konusu edip ne şekilde kurguladıkları üzerinde de durulacaktır.