“…Literatürde, öğrencilerin eöğrenmeye yönelik tutumlarının olumlu olmasının; e-öğrenmeyi kullanma eğilimlerini etkilediği (Haznedar ve Baran, 2012), eğitimin kalitesini artırdığı (Biçer ve Korucu, 2020), öğrencinin başarısını yükselterek kalıcı bir öğrenme sağladığı (Yıldırım, Yıldırım, Çelik ve Karaman, 2014) belirtilmektedir. Ayrıca, pandemi sürecinde e-öğrenmenin, öğrenciler açısından; öğretim elemanı ile iletişimde zorluk yaşama (Diab ve Elgahsh, 2020), sosyalleşmede (Gherheș, Stoian, Fărcașiu ve Stanici, 2021;Thapa, Bhandari ve Pathak, 2021), motivasyon ve dikkatte olumsuz etkilenme (Bdair, 2021), teknik ve internet bağlantısı problemleri yaşama (Subedi, Nayaju, Subedi, Shah ve Shah, 2020;Thapa vd., 2021), duyuşsal ve psikomotor davranışlar kazanamama (Gherheş vd., 2021) gibi sınırlılıkları olduğu belirtilmektedir. Bunun yanı sıra, e-öğrenmenin bireysel, öğrenci merkezli ve etkileşimli bir öğrenme ortamı sağlaması (Biçer ve Korucu, 2020;Diab ve Elgahsh, 2020), ucuz ve kolay olması (Abdullaev ve Hidoyatova, 2020;Diab ve Elgahsh, 2020;Thapa vd., 2021;Yılmaz, Sezer ve Yurdugül, 2019), zaman ve mekân konusunda esneklik sağlaması (Biçer ve Korucu, 2020;Can, Özdemir ve Türksoy Işım, 2020;Park vd., 2022;Thapa vd., 2021;Yılmaz vd., 2019) gibi olumlu çıktıları da bulunmaktadır.…”