Kwantyfikacja rzeczywistości. O nieznośnym imperatywie policzalności wszystkiego

Abstract

Quantification of Reality. On the Unbearable Imperative of Counting Everything The goal of the article is to explore mechanisms related to the quantification and indexing of individuals. On the basis of literature analysis, the author puts forward the hypothesis that we are dealing with an increasingly visible quantified self, which becomes an important touchstone of the condition of postmodern culture. Indicating is understood as a vast process of exercising control, allowing the making of comparisons and evaluations, and consequently increasing the efficiency and effectiveness of individuals. The article also explains what the power of statistics in contemporary societies is, which becomes the emanation of power technology in Foucault's approach. The author refers to the achievements of the trend referred to as datatization, which recognizes data as the only possible method which enables a knowing of social reality. Quantification intensifies the processes of depersonalization and reification, making dehumanization a social fact.

Role of social networking services for scientists in promoting scientific output on example of Polish representatives of social communication and media sciences

“…Running such activities may bring also the sense of professional satisfaction, increase the need to compete (self-disciplining; increasing own results; and, as a consequence, bettering what is insufficiently good and striving for perfectness) (cf. Szpunar, 2019), and even fulfil a therapeutic role in a situation, in which an analysis of bibliometric indices conducted on the basis of tools like Web of Science or Scopus is not satisfactory (cf. Kulczycki, 2013b).…”

Between the anthropomorphization of machines and the technomorphization of man

“…Myślenie skomputeryzowane, o którym pisze Krzysztofek, którym wysyca się myślenie technomorficznego człowieka przestaje być myśleniem, w którym jest przestrzeń na zatrzymanie, refleksję, krytyczny osąd, ale także intuicję i twórczość. Osaczające nas zewsząd procedury skutecznie redukują tego typu myślenie do minimum (Szpunar, 2019a). Przyzwyczajony do skąpstwa poznawczego człowiek coraz chętniej zdaje się na mądrość systemu, która nie wymaga od niego zaangażowania i refleksyjności.…”

Między demonizacją a apoteozą – krytyczny przegląd naukowy odnośnie mediów cyfrowych

“…Aporie i ciągle przeważającą się szale w rozgrywce za i przeciw technologii możemy zauważyć w opiniach ludzi biznesu, ale także i nauki 35 . Według Magdaleny Szpunar nasze działania mają coraz częściej charakter zautomatyzowany, rutynowy, bezrefleksyjny, a głównym naszym celem staje się maksymalna efektywność 36 , co doprowadzić może do kulturowego autyzmu oznaczającego bowiem zakłócenia zdolności w komunikowaniu uczuć oraz m.in. budowania relacji interpersonalnych 37 .…”