W artykule przedstawiono wyniki analizy korpusu 531 tekstów prasowych zaczerpniętych z trzech francuskich dzienników: „Le Monde”, „Le Figaro”, „Libération”, opublikowanych w dwóch pierwszych miesiącach 2020 r., zawierających określenia coronavirus i/lub virus. Badanie przeprowadzono przy wykorzystaniu metod francuskiej semantyki dyskursywnej. Analiza wyróżnionych grup struktur nominacyjnych potwierdziła ich perswazyjny charakter. Przedstawione w artykule mechanizmy kształtowania społecznego znaczenia koronawirusa służyły dotarciu do zróżnicowanego audytorium mediów, konstruowaniu (i dekonstruowaniu) etosu rzetelnych mediów, a także stygmatyzacji, polityzacji i dramatyzacji.