Yaşam boyu öğrenme, bireylerin örgün eğitimlerinin paralelinde ya da örgün eğitimlerinin dışında katıldıkları, mesleki ya da kişisel gelişimi amaçlayan öğretimsel etkinlikler olarak tanımlanabilir. Bu çalışmada hızla gelişen koşullar nedeniyle mesleki gelişime en çok ihtiyaç duyulan mesleklerin başında gelen öğretmenlik mesleğine hazırlanan öğretmen adaylarının, yaşam boyu öğrenme düzeyleri cinsiyetleri, öğrenim gördükleri program, haftalık çalışma planı yapıp yapmama durumları, boş vakit etkinlik sayıları, sahip oldukları teknoloji sayıları, teknoloji kullanım amaçları, öğrenmeye isteklilikleri ve gelişime açıklıkları öğrenmeye isteklilik değişkenleri bağlamında incelenmiştir. 290 öğretmen adayından toplanan veriler lojistik regresyon analizi ile analiz edilmiştir. Çalışma kapsamında öğrenmeye isteklilik, gelişime açıklık ve boş vakit etkinlik sayılarının yaşam boyu öğrenme düzeyini anlamlı biçimde yordadığı ve bu değişkenlerdeki artışın yaşam boyu öğrenme düzeyini artırdığı belirlenmiştir (p<0.01). Modelin en etkili yordayıcı değişkeni öğrenmeye isteklilik değişkenidir (Wald=23,060; Exp(β)=1,199). İkinci sırada gelişime açıklık değişkeni (Wald=11,541; Exp(β)=1,224), üçüncü sırada da boş vakit etkinlik sayısı değişkeni (Wald=6,697; Exp(β)=1,238) gelmektedir. Diğer değişkenlerin yordayıcı etkilerinin olmaması, yaşam boyu öğrenmede fırsat eşitsizliklerinin ortadan kalmaya başlaması yönünde kanıtlar sunar niteliktedir. Tüm bu bulgular öğretmen eğitiminde yaşam boyu öğrenme etkinliklerinin düzenlenmesine yol gösterici nitelikte olup alanyazında yer alan görüş boşluğunu doldurmaktadır.