ÖZET
Giriş: Yenidoğan yoğun bakım ünitelerinin (YYBÜ) artan teknolojik
donanımı, deneyimli yoğun bakım ekibi ve destekleyici tedavilerin
(antenatal kortikosteroid, sürfaktan) kullanılması, prematüre bebeklerin
hayatta kalma oranlarını ve dolayısıyla morbidite oranlarını artırdı.
Prematüre bebeklerde (≤ 34 hafta) en sık görülen nörolojik problem olan
serebral palsi (SP) ve epilepsi sıklığının değerlendirilmesi amaçlandı.
Yöntem: Bu çalışmaya 2016-2020 yılları arasında 34 hafta ve altı
doğan ve takip edilen 253 prematüre bebek dahil edildi. Hastaların gebelik
yaşı, doğum kilosu, mekanik ventilasyonu, nöbet durumu, YYBÜ’de kalış
süresi, nörolojik muayeneleri ve Denver gelişimsel tarama testi (DGTT- II)
incelendi.
Bulgular: Ortalama gebelik yaşı 29,44 (24-34) hafta, doğum ağırlığı
ise 1225 (990-1607) gramdı. YYBÜ’de kaldığı süre boyunca 26 hastada
(%10,3) nöbet görüldü. Nöbetler en sık 28-31 haftalık prematürelerde
görüldü (%57,7; p=0,02). Elli beş (%21,7) hastada anormal DDSTII
vardı. Yenidoğan dönemindeki nöbetler ve içselleştirme süresi ile
anormal DGTT- II arasında anlamlı fark vardı (sırasıyla p<0,001, p<0,05).
Hastaların 46’sında (%15,8) nörogelişimsel gecikme, dokuzunda (%3,6)
SP vardı (beşinde hemiparetik SP, ikisinde spastik parapleji ve ikisinde
spastik tetraparezi vardı). On altı (%6,3) hastada epilepsi vardı; 9’unda
(%3,6) konuşma bozukluğu vardı; 3’ünde (%1,2) hidrosefali vardı; 1’inde
(%0,4) mikrosefali vardı; ve 1’inde (%0,4) makrosefali vardı. Yenidoğan
nöbeti geçiren hastalarda epilepsi daha sık görüldü (p<0,001).
Sonuç: Sürekli gelişimsel izleme ve değerlendirme, erken doğmuş
bebeklerde gelişimsel gecikmelerin erken tespitine olanak sağlar. Erken
tanı ve rehabilitasyon programlarına yönlendirme sekel düzeyini azaltabilir.
En sık nörogelişimsel gecikme, SP, epilepsi ve konuşma bozukluğuyla
karşılaştık.
Anahtar Kelimeler: serebral palsi, DGTT- II, epilepsi, erken doğmuş
bebekler