Malnutrition in palliative care

Abstract

Niedożywienie jest jednym z głównych klinicznych problemów u chorych na nowotwory oraz inne choroby przewlekłe. Zgodnie z definicją European So ciety for Clinical Nutrition and Metabolism (ESPEN) niedożywienie to stan wynikający z braku wchłaniania lub braku spożywania substancji żywieniowych, prowadzący do zmiany składu ciała, upośledzenia fizycznej i psychicznej funkcji organizmu oraz wpływający niekorzystnie na wynik leczenia choroby podstawowej [1]. Skutkiem krańcowego niedożywienia organizmu jest wyniszczenie, które objawia się znacznym spadkiem ciężaru ciała w wyniku utraty podskórnej tkanki tłuszczowej oraz zmniejszenia masy mięśni. Główną różnicą pomiędzy wyniszczeniem z przyczyn nowotworowych a wyniszczeniem z innych przyczyn jest brak poprawy po intensyfikacji odży-wiania [2]. Pacjenci objęci opieką paliatywną stanowią szczególną grupę chorych, u których rozpoczęcie i prowadzenie interwencji żywieniowej powinno prowadzić do poprawy jakości życia przy jednoczesnym uwzględnieniu możliwych powikłań i skutków ubocznych. DEFINICJE Anoreksja definiowana jest jako utrata chęci do jedzenia. Niedożywienie, według definicji zaproponowanej przez ESPEN, to stan wynikający z braku wchłaniania lub braku spożywania substancji żywieniowych, prowadzący do zmiany składu ciała, upośledzenia fizycznej i mentalnej funkcji organizmu oraz wpływający niekorzystnie na wynik leczenia choroby podstawowej [3].

Nutritional Status of People with a Coexisting Chronic Wound and Extended Assessment Using Bioelectrical Impedance

“…Wound management is multifactorial and costly; it requires interdisciplinary management and intensified medical and nursing care, and is of great economic importance to public health. According to the definition proposed by ESPEN experts (European Society for Clinical Nutrition and Metabolism), malnutrition is a condition resulting from the lack of absorption or lack of consumption of nutrients, predisposing to changes in body composition (decrease in fat-free mass—FFM) and body cell mass (BCM), and thus leading to impairment of the physical and mental functions of the body, at the same time adversely affecting the outcome of treatment of the underlying disease [ 2 , 3 , 4 ].…”