Günümüzde eğitim yönetiminde önemi giderek artan mentorluk, daha az deneyimli ya da bilgili danışanın kişisel ve mesleki gelişimi adına öğretmen, rol model, danışman gibi davranan daha bilgili ya da deneyimli mentor arasındaki kişisel bir ilişki olarak tanımlanmaktadır. Bu derleme çalışması, yükseköğretimde mentorluk yetkinliği kavramını ve rolünü, yükseköğretimde var olan mentorluk uygulamalarını gözden geçirmek amacıyla yapılmıştır. Dünyada birçok ülkede üniversitelerde formal mentorluk programı uygulandığı görülmektedir. Ülkemizde ise mentorluk, "danışmanlık" adı altında uygulanmaya çalışılmakta ve her öğrenciye danışman öğretim elemanı atanmaktadır. Öğrenciler ile danışmanları arasındaki ilişki danışmanlık kavramını da kapsayan mentorluk ilişkisi olmalıdır. Yapılan çalışmalar incelendiğinde, mentorluğun öğrenciler için akademik yükselme, liderlik gelişimleri, öğretim ve eğitim becerilerinin gelişimini, akademik toplum içerisine katılımını ve eğitimci rolüne uyumunun geliştirilmesi, kariyer gelişimlerinin devam etmesi ve nitelikli öğretim elemanlarının kuruma devamının sağlanmasında son derece önemli olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak, yükseköğretim kalitesinin artması için öncelikle üniversitelerde mentorluk kültürünün yerleşmesi ve öğretim üyelerinin belirli mentorluk yetkinliklerine sahip olması gerektiği düşünülmektedir.