Głównym celem autorek artykułu jest interdyscyplinarne spojrzenie na turystykę i jej diachroniczne wątki tekstualne w prototurystycznych pismach Pauzaniasza – greckiego autora opowieści o podróżach. Korzystając z periegetycznych tekstów podróżniczych, zaczerpniętych z jego obszernego dzieła Wędrówki po Helladzie (Periegesis tes Hellados; II w. n.e.), będącego punktem wyjścia do rozważań, autorki zamierzają pokazać, że strategie tekstualne Pauzaniasza wciąż stanowią podstawę współczesnej serii przewodników turystycznych, zapoczątkowanej przez K. Baedekera w XIX w. Celem opracowania jest również wykazanie, że po Baedekerze tradycyjne teksty podróżnicze Pauzaniasza nadal mają wpływ na epistemologię współczesnej turystyki: interakcje między tekstami podróżniczymi, zawierającymi informacje turystyczne, a kanałami dystrybucji prowadzą do pojawienia się generycznych hybryd, a starożytni greccy autorzy podróży utorowali drogę do tworzenia cyfrowych opowiadań, sieci i globalnych platform turystycznych.