Nauczanie języków obcych w kontekście pracy indywidualnej ze studentem z niepełnosprawnością (np. deficytami ruchowymi, psychicznymi) – dydaktyka nauczania oraz logistyka współpracyz Biurem ds. Osób Niepełnosprawnych

Neuroróżnorodnodność studentów w uczelni wyższej w dyskursie kompensacyjno‑terapeutycznym i dyskursie otwierania potencjału. Część I

“…W świetle opisanych mechanizmów zaczerpniętych z klasycznej "teorii światów" Alfreda Schütza można stwierdzić, że w przestrzeni akademickiej nie ma uspójnionego nastawienia pozytywnego bądź negatywnego, co -jak sądzę -rokuje sukces w dalszych negocjacjach znaczeń. Nauczyciele akademiccy i studenci stopniowo oswajają się z obecnością jeszcze nielicznych studentów neuroróżnorodnych, nadto sadzę, że występuje brak pogłębionej wiedzy dotyczącej autyzmu, co również sygnalizowali badacze (Stefańska-Klar, 2010;Gurbuz i in., 2019;Banach i Krzanowska, 2017). Natomiast czynnikiem wywołującym opór nauczycieli akademickich może być niejasność nowych zadań wynikających z obecności w uczelni studentów neuroróżnorodnych, spodziewana pracochłonność przygotowania zajęć dydaktycznych z ich udziałem.…”

“…W tej sytuacji idea pomocności jest realizowana głównie przez zespół pracujący w uczelnianej jednostce dedykowanej studentom niepełnosprawnym, a zatem jest obok procesu dydaktycznego, ma wspomagać nauczyciela i jego pracę dydaktyczną oraz studenta (zob. Banach i Krzanowska, 2017). Osobą decyzyjną jest student, który ma świadomość swoich potrzeb, trudności i sposobów uczenia się, a w ewentualnych kłopotach ma wokół siebie osoby gotowe go wspomóc.…”