“…Στην παρούσα διαδικασία ανάπτυξης περιλαμβάνονται τρεις τομείς: δημόσιος (κυβέρνηση), ιδιωτικός κερδοσκοπικός (επιχείρηση), και ιδιωτικός μη κερδοσκοπικός (ΜΚΟ) (Meyer, 1992 Esman και Uphoff, 1984σε Uphoff, 1995Atack, 1999 (Παγκόσμια Τράπεζα, 1996 Παγκόσμια Τράπεζα, 1998 Παγκόσμια Τράπεζα, 1999 Παγκόσμια Τράπεζα, 2000), το UNDP (UNDP, 1997a), η US AID (US AID, 1999), το JICA (JICA, 1995), το FAO (FAO, 1990, FAO 1991, FAO 1994και FAO, 1997, και η IADB (IADB, 1996). Λαμβάνοντας υπ' όψη τη σημασία, τη δημοτικότητα και το καλύτερο αποτέλεσμα των από κάτω προς τα επάνω προσεγγίσεων που υιοθετούνται από τους ΜΚΟ, και την αποτυχία και τα όρια των από επάνω προς τα κάτω προσεγγίσεων (Lee, 1998FAO, 1991, πολλές κυβερνήσεις χωρών όπως το Πακιστάν (SPCS, 1996 Ficher και Khan, 1998Alimuddin, 1992 στο Lee, 1998), η Ταϊλάνδη (FAO, 1991Rigg, 1991Bruns. 1993Kaothien et Al, 1994στο Lee, 1998, Burkina Faso (Michener, 1998), το Ινδικό κράτος της Δυτικής Βεγγάλης (Echeverri-Gent, 1992), η Ινδονησία (Bruns, 1993), οι Φιλιππίνες (Bruns, 1993Thompson, 1995 ενσωμάτωσαν σε κάποιο βαθμό τη συμμετοχή στα διάφορα προγράμματα και τις δραστηριότητες ανάπτυξης τους.…”